Dwa głazy, jeden balansujący nad drugim. Skała balansująca Kummakivi to pomnik przyrody w malowniczym regionie leśnym Ruokolahti, gminy w regionie Karelii Południowej w południowo-wschodniej części Finlandii. Ten element składa się z dwóch głazów, z których jeden jest niepewnie wyważony na drugim. Choć górna skała wydaje się być gotowa do upadku w dowolnym momencie, tak się nie stało. Gdyby człowiek wywarł siłę na skałę, nie poruszyłaby się ona nawet o milimetr.
Nazwa tej fińskiej skały balansującej „Kummakivi” tłumaczy się jako „dziwny kamień”. Ta niezwykła formacja geologiczna składa się z dwóch skał. Dolna skała ma kształt zakrzywionego wzgórza. Ma gładką, wypukłą powierzchnię i tkwi w ziemi.
Na tym podłożu spoczywa kolejna masywna skała o długości około 7 metrów (22,97 stopy). Punkt styku tych dwóch skał jest dość mały, a górna skała wydaje się wykonywać niemożliwy do utrzymania balans. Każdy, kto po raz pierwszy zobaczyłby Skałę Kummakivi, spodziewałby się zapewne, że górna skała w każdej chwili może runąć. Mimo to skała jest mocno zakotwiczona w podłożu i nie została jeszcze przewrócona (ani nawet lekko przesunięta) przez człowieka. Starożytni mieszkańcy tego regionu, zakłopotani widokiem tego cudu natury, szukali wyjaśnienia, dlaczego ta balansująca skała znalazła się w tak kłopotliwej pozycji. Grupa osób próbowała własnoręcznie przesunąć skałę Kummakivi.
Kiedy stwierdzili, że siła fizyczna, którą do niego przyłożyli, nie mogła poruszyć głazu, spekulowali, że musiała go poruszyć jakaś nadprzyrodzona siła.
Wyjaśnienia nadprzyrodzone i naukowe
Mitologia Finlandii jest pełna nadprzyrodzonych stworzeń, takich jak trolle i olbrzymy. Uważa się, że takie istoty mają siłę fizyczną znacznie przekraczającą możliwości zwykłego śmiertelnika. Ponadto niektóre z tych stworzeń zostały powiązane ze skalistym terenem. Hiisi (liczba mnoga „hiidet”) to rodzaj olbrzyma w fińskiej mitologii, który podobno żyje w skalistych krajobrazach. Według fińskiego folkloru takie stworzenia mają zwyczaj rozrzucać głazy, budować szańce i rzeźbić dziwne dziury w skałach (które podobno służyły tym gigantom do rozbijania ich na miazgę). Tak więc, według lokalnego folkloru, skała Kummakivi została tam albo przyniesiona przez olbrzyma lub trolla, albo przetoczona lub rzucona.
Geolodzy natomiast zaproponowali inne wyjaśnienie powstania skały Kummakivi. Uważa się, że lodowce przyniosły tam masywną skałę podczas ostatniej epoki lodowcowej. Kiedy lodowce wycofały się na północ z tego obszaru około 12 000 lat temu, skała ta pozostała i stała się znana jako Kummakivi Rock.
Inne dziwne skały
Skała Kummakivi nie jest jedynym na świecie przykładem skały balansującej (zwanej też niebezpiecznym głazem). Takie skały zostały odkryte w różnych narodach na całym świecie, a każdej z nich towarzyszy żywa historia. W Indiach na przykład znajduje się balansująca skała znana jako „Masło Kriszny”, co jest nawiązaniem do wcielenia hinduskiego boga Wisznu. Skały balansujące służyły do bardziej naukowych celów, oprócz zabawiania ludzi fascynującymi anegdotami. Balansujące skały były na przykład wykorzystywane przez badaczy w Stanach Zjednoczonych jako rodzaj naturalnego sejsmoskopu.
Chociaż takie skały nie mogą określić, kiedy w przeszłości wystąpiły trzęsienia ziemi, wskazują, że region nie był poddawany trzęsieniom ziemi na tyle silnym, by spowodować ich zawalenie.
Siła potrzebna do przemieszczenia tych skał może dostarczyć informacji o wielkości przeszłych trzęsień ziemi oraz o częstotliwości i odstępach czasu dużych trzęsień ziemi w regionie, co jest kluczowe dla probabilistycznych obliczeń zagrożenia sejsmicznego. Innymi słowy, balansujące skały mają potencjał do ratowania życia!
W końcu skała Kummakivi jest naturalnym widokiem. Podczas gdy starożytne ludy przypisywały jego powstanie legendarnym gigantom, obecnie dostępne jest lepsze wyjaśnienie naukowe. Znaczenie tej cechy zostało docenione i w 1962 roku uzyskała ona status chronionej. Ponadto skały kompensacyjne były wykorzystywane do badań sejsmicznych w Stanach Zjednoczonych i możliwe jest, że ta skała kompensacyjna będzie wykorzystywana w przyszłości do podobnych celów.
