Kosmos białego szamana to termin, który odnosi się do koncepcji i wiedzy związanej z duchową praktyką i światem białych szamanów, ich świętą przestrzenią wewnętrzną, ich światopoglądem i pierwotną strukturą świętego świata duchowego. Jest to szczególny rodzaj wiedzy – wiedza o duchowych podstawach świata ziemskiego i światów innych wymiarów. Na końcu znajdują się dwie święte koncepcje ich mistycznego, duchowego kosmosu. Drzewo Życia jest najbardziej znaną koncepcją. Jego szczegółowy opis znajduje się w Yakut Olonkho, Tree of Aar Luun. Gwiazda Północna jest centrum świętej przestrzeni białych szamanów.
Biali szamani postrzegali człowieka jako mały kosmos, który jest identyczny z dużym kosmosem. Wszystko, co dzieje się w dużym kosmosie, znajduje odzwierciedlenie w małym kosmosie – w człowieku. I odpowiednio odwrotnie.
Biały szamanizm, praktyka i światopogląd
Biały szamanizm to forma praktyki szamańskiej, która istnieje w różnych kulturach i tradycjach na całym świecie. Opiera się na założeniu, że szamani mogą wchodzić w interakcje z duchami i energią kosmosu w celu uzyskania informacji, uzdrowienia lub duchowego przebudzenia.
Światopogląd i duchowa praktyka białego szamana są związane z ideą jedności wszechświata i świętego związku między człowiekiem a kosmosem. Wszystkie istoty we wszechświecie, w tym ludzie, są połączone złotymi nićmi, eterycznymi, świetlistymi nićmi. Bez względu na to, w jakiej części galaktyki znajduje się dana osoba, jest ona połączona z jej mieszkańcami. Biali szamani potrafią słyszeć serca znajdujące się w dowolnym miejscu we wszechświecie. Wierzą, że mogą podróżować przez różne poziomy świętej rzeczywistości i wchodzić w interakcje z duchowymi bytami i siłami znajdującymi się w kosmosie. Z duchem Wielkiego Ojca, który jest sumą wszystkich duchów kosmosu. Z energią Wielkiego Ojca, która jest sumą wszystkich energii kosmosu.
Używają różnych rytuałów, medytacji, tańców i wibracji dźwiękowych, aby nawiązać kontakt z kosmicznymi energiami. Głównym narzędziem interakcji jest duchowe serce białego szamana.
Biali szamani nigdy nie używają psychodelicznych roślin lub substancji. Nie ma takiej potrzeby. Duchowe serce jest tak potężnym i uniwersalnym instrumentem, że żadne „kule” nie są potrzebne. Mogą również podróżować do innych wymiarów i światów. Jest to podróż ich ducha. Ciało pozostaje na ziemi, ale ich duchy mogą udać się w dowolne miejsce we Wszechświecie. Biali szamani wierzą, że kosmos jest źródłem mądrości, siły i uzdrowienia. Dążą do ustanowienia równowagi między człowiekiem a wszechświatem w celu osiągnięcia duchowego oświecenia i harmonii.
Ich wiedza i praktyki są bardzo zróżnicowane i zależą od konkretnej kultury i tradycji. Komunikacja z kosmosem i jego mieszkańcami odbywa się poprzez duchowe serce.
Postrzega ono wibracje Wszechświata, reaguje na nie i wchodzi z nimi w interakcje, a także pojmuje intymną wiedzę. Wiedza ta nie jest statyczna, nie jest zamrożona. Jest wzbogacana przez całe życie szamana.
Ścieżka Białego Szamana
Ścieżka białego szamana to ciągłe doskonalenie się, wiedza o świecie i wszechświecie poprzez poznanie własnego wnętrza. Poznając siebie, biały szaman poznaje Wielkiego Ojca i wszystkie formy życia zrodzone przez niego.
Wiedza wewnętrzna odsłania Wielkiego Ojca i wszystkie formy życia.
Duch białego szamana przenika obiekt i otrzymuje głęboką odpowiedź, odpowiedź wibracyjną. Biały szaman rozumie język wibracji. Czasami wystarczy jedno spojrzenie, aby osoba, która przychodzi do białego szamana, zmieniła się. Osoba przychodzi na ziemię, aby poznać siebie, a poprzez to poznać bóstwo i wszechświat, z całą jego różnorodnością form i rodzajów życia. Drugim zadaniem jest ujawnienie boskiego potencjału, wymazanie przestarzałych – starych obrazów, stereotypów, błędnych wyobrażeń, ciemnych początków i pomnożenie świętego światła w sercu.
Biały szaman wyprzedza ludzkość. Dlatego wytycza nowe ścieżki dla reszty ludzkości. Dokonuje słonecznego przełomu w nowej rzeczywistości i dlatego jest tak cenny. Pochodzący ze świata wysokich duchów, posłaniec Wielkiego Ojca, sam jest źródłem duchowego światła. Do tego stopnia, że ujawnia się jego boski potencjał.
Wymazując mroczny początek, dokonując namiętnego przełomu, budzi swoją boską naturę, a tym samym tych, którzy są w stanie obudzić się z duchowego snu.
Duchowe serce – święte centrum białego szamana
Ujawniając swój wewnętrzny potencjał, ujawnia pierwotną wiedzę przechowywaną w jego duchowym sercu. Świętym centrum białego szamana jest duchowe serce. Ma ono strukturę komórkową podobną do plastra miodu.
Każda komórka tego plastra miodu ma swój własny skład, cząsteczki, substancje. Komórki te nieustannie zmieniają konfigurację, jak kolorowe kawałki szkła w kalejdoskopie.
Zmieniające się konfiguracje dają określone stany wewnętrznej istoty białego szamana. Konfiguracje te nie powtarzają się, ponieważ cały wszechświat dynamicznie się zmienia. Nie ma statycznego procesu.
Dlatego główną cechą białego szamana jest zdolność do ciągłej zmiany świadomości, całej istoty. Tylko dzięki tej jakości duszy i ducha może on trzymać rękę na pulsie Wszechświata. To jest ścieżka do wewnętrznego doskonalenia. Kilku szamanów szło tą drogą, ale ktokolwiek podążał za nimi, był awangardą ludzkości.
Archetyp Drzewa Świata – podstawa duchowego kosmosu białego szamana
Rozważania na temat kosmosu białego szamana nie będą kompletne bez ujawnienia dwóch centralnych koncepcji – Drzewa Życia i Gwiazdy Północnej. Te dwa archetypy są podstawą duchowego, świętego kosmosu. Drzewo łączące wszystkie światy to potężny symbol, który można znaleźć w wielu kulturach i tradycjach na całym świecie. Jednym z najbardziej znanych przykładów takiego drzewa jest Drzewo Aar Luun.
Drzewo Życia miało różne nazwy wśród różnych społeczności.
W starożytnej mitologii greckiej Drzewo Życia znane jest jako „Drzewo Hesperyd” i znajduje się w magicznym ogrodzie Hesperyd, córek gwiazdy wieczornej. Owoce tego drzewa dawały nieśmiertelność. Wśród mieszkańców Europy Północnej i Skandynawii, w tym starożytnych Wikingów, Drzewo Życia nazywane jest „Yggdrasil”. To ogromne, święte drzewo łączy wszystkie dziewięć światów ich mitologii. W starożytnej kulturze Majów Drzewo Życia znane jest jako „Iximche” i stanowi potężny symbol połączenia nieba, ziemi i świata podziemnego. Wśród Indian Navajo Drzewo Życia znane jest jako „Quintanayi”, co oznacza „rozprzestrzenianie się życia”. Łączy ono różne formy życia i poziomy egzystencji. Wśród Maorysów z Nowej Zelandii Drzewo Życia znane jest jako „Te Ao Marama”, co oznacza „Świat Światła”. Łączy ono niebo z ziemią i jest siedliskiem bóstw.
Drzewo Życia ma głębokie święte znaczenie w wielu kulturach i tradycjach świata, a każdy naród ma swoją własną unikalną nazwę. W starożytnej mitologii egipskiej Drzewo Życia nosi nazwę „Ised” i jest związane z boginią Izydą, która reprezentuje ucieleśnienie życia i odrodzenia.
Wśród Celtów Drzewo Życia znane jest jako „Crann Bethadh”, co w języku gaelickim oznacza „Drzewo Genesis”. Symbolizuje harmonię natury i związek między ziemią a niebem. W starożytnej kulturze chińskiej Drzewo Życia znane jest jako „Shu” i kojarzone jest z symbolami nieśmiertelności i życia wiecznego.
W afrykańskiej kulturze Yoruba Drzewo Życia znane jest jako „Iroko” i uważane jest za święte drzewo symbolizujące mądrość i życie. Wśród Azteków Drzewo Życia znane jest jako „Yaxche” i reprezentuje pomost między niebem, ziemią i światem podziemnym. Unikalne nazwy Drzewa Życia odzwierciedlają różnorodność kulturowych opowieści i wierzeń związanych z tym potężnym archetypem. Uważa się, że jest to wieczne drzewo, symbolizujące połączenie nieba i ziemi, przestrzeni i czasu, świata duchowego i fizycznego. Reprezentuje nieskończoność i wieczną regenerację.
Korzenie tego drzewa sięgają głęboko w ziemię, symbolizując połączenie ze światem materialnym, podczas gdy jego gałęzie sięgają nieba, reprezentując duchowe oświecenie i pragnienie boskości.
Wśród niektórych ludzi drzewo jest odwrócone do góry nogami, z korzeniami w kierunku niebiańskiego świata, a koroną w kierunku ziemi. Podkreśla to, że przyczyny tego, co dzieje się na ziemi, należy szukać w innych wymiarach.
Istnieje wiele opowieści i mitów związanych z tym drzewem. Niektóre z nich mówią, że daje ono życie całemu światu. Inni twierdzą, że jest siedliskiem bóstw. Wszystkie jednak zgadzają się co do jednego – drzewo to jest łącznikiem pomiędzy wszystkimi światami i wymiarami. Jest potężnym symbolem duchowego wzrostu, wiecznego życia i połączenia wszystkich rzeczy. Jest również symbolem pierwotnej wiedzy, a jego sok jest napojem nieśmiertelności. Jak widać, ten święty symbol ma wspólną reprezentację wśród różnych ludów. Biały szaman, podczas swoich świętych działań, staje się centrum tego Drzewa. Mistycznie łączy się z nim i w tym momencie jest centrum wszechświata. Jest to warunek skuteczności świętych rytuałów i zaklęć białego szamana.
Archetyp Gwiazdy Północnej
Następnie należy ujawnić archetyp Gwiazdy Północnej, ważnego symbolu i archetypu w wielu tradycjach szamańskich. W centrum szamańskich kosmologii znajduje się idea świata zorganizowanego wokół osi mundi, symbolizowanej przez Gwiazdę Północną. Oś ta przechodzi również przez Drzewo Aar Luun.
Drzewo Życia opiera swoją koronę na Gwieździe Północnej. Razem stanowią podstawę świata. W szamanizmie ludów północy Gwiazda Północna jest często kojarzona z Górnym Światem i pomagającymi duchami. Służy jako przewodnik w czasie i przestrzeni, pomagając szamanom w ich duchowych podróżach. Rządzi światem i kieruje ludzkie umysły we właściwym kierunku. Kierunek rozwoju cywilizacji i ludzkości jako całości zależy od kierunku, który wyznacza. W tradycjach syberyjskich szamanów Gwiazda Północna reprezentuje również centralny punkt Wszechświata, stacjonarny punkt orientacyjny, który pomaga szamanom nawigować podczas ich transcendentalnych podróży. Działa jak duch opiekuńczy, który prowadzi szamanów podczas ich podróży. Podobnie jak kompas, pomaga poruszać się po świętym świecie i widzialnej przestrzeni.
W tradycjach Eskimosów Gwiazda Północna jest uważana za dom duchów i bóstw, a zatem odgrywa kluczową rolę w ich rytuałach i mitach. Wierzą, że szamani mogą wznieść się do Gwiazdy Północnej i komunikować się z duchami, które tam mieszkają, aby zdobyć mądrość i wiedzę.
W świecie szamanów z Czukotki Gwiazda Północna była ważnym duchem opiekuńczym. Nazywali ją El Capener. Wierzyli, że kontroluje ona ruch ciał niebieskich i pory roku.
Gwiazda Północna, będąc nieruchomą, była uważana za centrum wszechświata, wokół którego obracają się wszystkie inne gwiazdy. W jej pobliżu znajduje się dziura w niebie, przez którą można zobaczyć inne światy. Szamani z Czukotki również uważali Gwiazdę Północną za ważny punkt orientacyjny. Wierzyli, że wskazuje ona drogę do świata duchów dla zmarłych dusz. Służyła jako swego rodzaju „latarnia morska”, pomagając duszom znaleźć drogę do zaświatów.
Gwiazda Północna odgrywała również kluczową rolę w mitologii i rytuałach szamanów. Była związana z licznymi rytuałami i ceremoniami, które szamani wykonywali w celu nawiązania kontaktu ze światem duchowym. Rytuały te często obejmowały modlitwy i pieśni poświęcone Gwieździe Północnej, w których szamani prosili o jej ochronę i przewodnictwo. W starożytnej Japonii Gwiazda Północna nazywana była „Hokuto-no-monogatari”, co w tłumaczeniu oznacza „opowieść o gwieździe północnej”. Wśród Indian Navajo Gwiazda Północna znana jest jako „Nagoni”, co oznacza „starszy brat”. Indianie Lakota nazywają ją „Wičháȟpi hiŋȟpáya”, co oznacza „gwiazdę, która się nie porusza”. W Chinach Gwiazda Północna nazywana jest „beidou”, co oznacza „gwiazda północna”. Wśród rdzennych mieszkańców Australii Gwiazda Północna znana jest jako „Sigitu”, co oznacza „gwiazdę, która nigdy się nie porusza”. W kulturze arabskiej Gwiazda Północna nazywana jest „al-jidi”, co oznacza „gwiazdę polarną”. W języku perskim (irańskim) nazywana jest „Estareh-ye Shomal”, co również oznacza „gwiazdę północną”. Podsumowując, Gwiazda Północna to nie tylko gwiazda, ma ona głębokie święte znaczenie dla wielu kultur i narodów świata. Jej nazwy częściowo ujawniają mistyczne znaczenie i cel.
Ponadto jej nazwy odzwierciedlają szacunek i cześć, jaką ludzie czują dla tego nieruchomego, stabilnego światła na niebie. Wśród rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej, którzy tradycyjnie koncentrują się na ciałach niebieskich, Gwiazda Północna jest również znana pod wieloma nazwami.
Na przykład wśród Indian Irokezów nazywana jest „Dohnivegon”, co oznacza „wielką gwiazdę”. Wśród Indian Cherokee znana jest jako „Uguklu”, co oznacza „północ”.
W Afryce, wśród ludu Zulu, Gwiazda Północna nazywana jest „Inkhwenkwezi YeNtaba”, co oznacza „Gwiazda Góry”. W kulturze europejskiej Gwiazda Północna również ma wiele nazw. W Skandynawii znana jest jako „Nordstjärnan” w Szwecji, „Nordstjernen” w Norwegii i „Pohjantähti” w Finlandii, wszystkie te nazwy tłumaczone są jako „gwiazda północna”.
W kulturze rosyjskiej Gwiazda Północna jest często nazywana „Północną Karoliną” lub „Północną Panną”, ponieważ w starożytności wierzono, że jest to gwiazda Panny. Nazywano ją Tarą, na cześć słowiańskiej bogini, lub po prostu Kol-Gwiazdą. Wierzono, że rozgwieżdżone niebo, niczym dysk, ma Gwiazdę Północną jako swoją oś. W tybetańskiej religii Bon – tybetańskim szamanizmie, Gwiazda Północna znana jest jako „Drukar”. Odgrywa ona ważną rolę. Bon, religia poprzedzająca buddyzm w Tybecie, wyznaje szamanistyczne i animistyczne wierzenia i obejmuje złożony system bóstw gwiezdnych i planetarnych. Gwiazda Północna w Bon jest uważana za potężne bóstwo i symbol niezłomności i stałości. Uosabia centralną oś wszechświata i służy jako łącznik między sferą niebiańską i ziemską. Gwiazda ta pozostaje nieruchoma, podczas gdy inne gwiazdy wydają się poruszać. Gwiazda Polarna symbolizuje stałość praw wszechświata i boskiego porządku i jest uważana za „Króla Gwiazd”, ponieważ jest główną podstawą nawigacji, w tym nawigacji mistycznej i określania czasu.
Gwiazda Północna jest również związana z duchowym oświeceniem i wyzwoleniem. Reprezentuje ważny duchowy kierunek i źródło boskiego światła i mądrości. Ogólnie rzecz biorąc, wiele kultur ma własne unikalne nazwy dla Gwiazdy Północnej, które odzwierciedlają cechy etniczne, mitologię i wierzenia. Służy ona jako symbol stałości, stabilności i przewodnik na nocnym niebie.
Oprócz powyższych nazw istnieje jeszcze kilka innych. W Wietnamie Gwiazda Północna znana jest jako „Hồng Lôi”, co oznacza „Gwiazda Gromu”. W tej kulturze jest ona kojarzona z mocą i siłą naturalnych żywiołów. Wśród Indian Ojibwe, którzy mieszkają na terytorium współczesnej Kanady i Stanów Zjednoczonych, Gwiazda Północna nazywana jest „Baba Ji”, co oznacza „stara kobieta”. Odzwierciedla to szacunek i poważanie, jakim ludzie ci darzą gwiazdę. W niektórych kulturach afrykańskich, takich jak Masajowie z Kenii i Tanzanii, Gwiazda Północna znana jest jako „Ol-doinyo Oibor”, co oznacza „Biała Góra”. Nazwa ta odzwierciedla święte wierzenia tego ludu związane z ciałami niebieskimi.
Wśród rdzennych mieszkańców Alaski, takich jak Inuici i Yupik, Gwiazda Północna nazywana jest „Nanurjuk”, co oznacza „niedźwiedź”. W ich mitologii jest ona związana z niedźwiedziem, uważanym za potężnego i ważnego ducha opiekuńczego.
W Korei Południowej Gwiazda Północna nazywana jest „북극성”, co tłumaczy się jako „Gwiazda Północna”. Odgrywa ważną rolę w koreańskiej astrologii, szamanizmie i jest często wspominana w tradycyjnych pieśniach i opowieściach.
Na Islandii Gwiazda Północna znana jest jako „Leistarstjarna”, co tłumaczy się jako „Gwiazda Przewodnia”. Gwiazda Północna w szamanizmie komunikuje się ze światem duchowym. Jest to potężny symbol podkreślający związek między człowiekiem a wszechświatem i pomaga szamanom prowadzić ich społeczności przez trudne czasy.
Święte połączenie i boski potencjał
Biały szamański kosmos to nie tylko duchowa koncepcja, ale także źródło inspiracji i siły dla wielu ludzi. Jest to zaproszenie do głębokiego zrozumienia i szacunku dla wszechświata oraz odnalezienia w nim naszego miejsca. Koncepcja ta otwiera przed nami możliwości odkrywania i rozumienia własnego wewnętrznego kosmosu oraz łączenia się z wyższymi światami, siłami wszechświata i wiedzą. Kosmos białego szamana to ścieżka, która wzywa nas do głębokiej mądrości i rozwoju duchowego poprzez połączenie z wszechświatem i nami samymi. Jest to sposób na przywrócenie harmonii, wewnętrznej i zewnętrznej.
Święte połączenie z nim i głęboka świadomość czyni człowieka całością i ujawnia w nim boski potencjał. Jest to ścieżka słonecznej transformacji całej istoty i odrodzenia. Opiera się ona na z natury słonecznej naturze człowieka. Na archetypowych, wiecznych zasadach leżących u podstaw ludzkiej duszy.
