Eugenika, depopulacja i eksterminacja klas niższych

Napisane przez Amon w luty - 26 - 2022


Eugenika jest próbą wyprodukowania genetycznie pożądanych dzieci i przerwania życia osób uważanych za genetycznie gorsze. Elementy eugeniki istnieją wszędzie. Na przykład, gdy mają wybór, ludzie płodzą dzieci z partnerami, których uważają za atrakcyjnych. Część z nich ma nadzieję, że te atrakcyjne cechy ujawnią się w potomstwie. Bardziej ekstremalną formą jest dzieciobójstwo: zabijanie dzieci zazwyczaj z powodu fizycznej lub umysłowej deformacji; praktyka tak stara jak ludzkość. W starożytnej Grecji Platon i Sokrates (ok. 470-399 p.n.e.) proponowali sposoby hodowli mające na celu promowanie wyższych cech elity, gdyż chore niemowlęta celowo pozostawiano na śmierć z powodu ekspozycji.

POCZĄTKI TEORII

W 1866 roku w Cesarskiej Rosji położnik Wasilij Floryński napisał książkę, w której opowiedział się za naukowymi metodami ulepszania ludzkich cech. Ze względu na ubóstwo ówczesnej Rosji nie istniały żadne placówki medyczne, które mogłyby wcielić w życie idee Florińskiego. Rosja nie wprowadziła programu eugenicznego aż do przejęcia władzy przez bolszewików w 1917 roku. W Niemczech termin „higiena rasowa” (Rassenhygiene) został ukuty w 1895 roku przez biologa dr Alfreda Ploetza (1860-1940). Pojęcie to stało się później podstawą nazistowskiej myśli eugenicznej.

Brytyjski biolog Sir Francis Galton ukuł termin eugenika.

Brytyjski biolog Sir Francis Galton (1822-1911) ukuł termin eugenika (oznaczający dobre urodzenie) i opisał go jako „naukę o ulepszaniu odziedziczonego materiału genetycznego, nie tylko przez rozsądne kojarzenie, lecz przez wszelkie wpływy, które dają większe szanse bardziej odpowiednim gatunkom” . Inspiracją dla Galtona był jego kuzyn, Karol Darwin (1809-82), który był ostrożny w kwestii eugeniki. Wpływ na Galtona wywarła również książka ekonomisty Thomasa Malthusa (1766-1834), zatytułowana Esej o zasadach zaludnienia (1798). Malthus dowodził w niej, że nieograniczony wzrost populacji jest nie do utrzymania. Więcej inspiracji pochodziło od Herberta Spencera (1820-1903), socjologa, który ukuł termin „przetrwanie najlepiej przystosowanych „. W 1907 roku Galton założył na Uniwersytecie Londyńskim Laboratorium Eugeniczne.

W Niemczech Wilhelm Schallmayer (1857-1919) był autorem popularnych książek o selektywnym rozmnażaniu wśród elit w celu dalszego rozwoju „cywilizacji „. Tak jak amerykańskie grupy eugeniczne były sponsorowane przez fundacje korporacyjne, Schallmayer był promowany przez Kruppa, niemieckiego giganta przemysłowego. Większość wczesnych feministek sprzeciwiała się aborcji, tak więc eugenika była pod wieloma względami pośrednikiem aborcji. W latach 1900-tych w niemieckim Bund für Mutterschutz (Organizacja Ochrony Macierzyństwa) feministki i socjaliści opowiedzieli się za eugeniką, starając się posiąść własne ciała i zyskać wiarygodność w zdominowanym przez mężczyzn środowisku naukowym. BfM została założona przez Elisabeth Bouness (Ruth Bré, 1862-1911), która wspierała grupy wsparcia dla samotnych, niezamężnych matek. Inni, bardziej prawicowi eugenicy, jak Agnes Bluhm (1862-1943), odrzucali utopijność BfM. Z kolei mężczyźni postrzegali eugenikę jako okazję do dalszej kontroli nad kobiecymi ciałami.

Zainspirowane przez Malthusa Brytyjskie Towarzystwo Edukacji Eugenicznej zostało założone w 1907 roku przez Sybil Gotto (1885-1955), a na jego czele stanął Galton. Czterdzieści procent jego członków stanowiły kobiety. Dla wielu feministek, męska dominująca seksualność produkowała „okaleczone, chore, niechciane dzieci”. Dora Marsden (1882-1960), redaktorka Freewoman, sprzeciwiała się Eugenicznemu Towarzystwu Edukacyjnemu (EES) jako „spiskowi przeciwko biednym”. Szwedzka feministka Ellen Key (1849-1926) wyjaśniała, że społeczeństwo powinno chronić wszystko „z wyjątkiem tego, co daje okazję do słabego potomstwa i stwarza złe warunki dla rozwoju tego potomstwa „.

Angielski ekonomista i demograf Thomas Malthus, najbardziej znany ze swojej teorii, że wzrost populacji zawsze będzie miał tendencję do przekroczenia podaży żywności (stąd określenie maltuzjański).

Eugenicy opierali się na biologii, próbując zdefiniować cechy lepsze i gorsze. Wykorzystywali statystykę, aby udowodnić, że najniższe klasy ludzi wypierają najwyższe. Członkowie EES, jak matematyk i późniejszy statystyk Ministerstwa Żywności, David Heron (1881-1969), wyjaśnił, że: „wyższa płodność netto jest bardzo wyraźnie skorelowana z najbardziej niepożądanymi czynnikami społecznymi”. Teraz wiemy, że ubóstwo może powodować poważne problemy poznawcze w rozwijających się mózgach. W tym czasie, związane z ubóstwem upośledzone funkcje poznawcze – wtedy nazywane „słabym umysłem” – były fałszywie przypisywane genetyce. Raport Komitetu ds. Rozważenia Eugenicznego Aspektu Reformy Prawa Ubogich (Committee to Consider the Eugenic Aspect of Poor Law Reform) z 1912 roku mówi o „słabo rozwiniętych umysłach” – które nie mogły pracować i miały ujemną wartość dla klasy kapitalistycznej – jako o „głównym obciążeniu kasy publicznej”, ponieważ wymagały opieki zdrowotnej i społecznej; obie te dziedziny były jeszcze w powijakach. Brytyjskim eugenikom nie powiodło się lobby dążące do zalegalizowania przymusowej sterylizacji, uchwalając w zamian Ustawę o upośledzeniu umysłowym z roku 1913, której celem było zinstytucjonalizowanie osób o szczególnych potrzebach. Wiele brytyjskich eugeniczek sprzeciwiało się tej ustawie, ponieważ była ona wymierzona przede wszystkim w samotne matki.

Brytyjskiemu ekonomiście Johnowi Maynardowi Keynesowi (1883-1946) przypisuje się wpływowe teorie dotyczące planowania gospodarki narodowej przez państwo. Keynes wierzył, że prawo i inne środki przymusu można narzucić ludności za granicą, aby poprawić jej standard życia poprzez zmniejszenie jej ogólnej liczby. W 1914 roku napisał na przykład: „W wielu, jeśli nie w większości, częściach świata istnieje obecnie gęstsza populacja, niż można by to pogodzić z wysokim poziomem dobrobytu gospodarczego”.

OD BRYTYJSKIEGO DO AMERYKAŃSKIEGO

Amerykańska działaczka na rzecz kontroli urodzeń Margaret Sanger była przedmiotem ataków aktywistów w związku z jej powiązaniami z eugeniką i rasizmem.

Według niektórych uczonych, XIX-wieczna hodowla zwierząt rasowych zainspirowała amerykańską eugenikę, a Amerykańskie Stowarzyszenie Hodowców odłamało się, tworząc ruch eugeniczny.Do roku 1910 amerykańskie stany, szczególnie południowe, organizowały konkursy „Lepsze dzieci”, w których eugenicy mierzyli i tabelowali umysłowe i fizyczne cechy niemowląt. Pisząc w 1910 roku do amerykańskiego magazynu dla hodowców, C.B. Davenport (1866-1944), dyrektor Cold Spring Harbor Station for Experimental Study of Evolution, dowodził, iż „społeczeństwo musi chronić się” przed tzw. słabo rozwiniętymi umysłowo poprzez „segregację”, a nawet sterylizację. Amerykańscy eugenicy założyli finansowane przez Carnegie Eugenics Record Office.

Amerykańska socjalistka, feministka i zwolenniczka kontroli urodzeń, Margaret Sanger (1879-1966), otworzyła w 1916 r. w Nowym Jorku pierwszą w Ameryce klinikę kontroli urodzeń. Sanger pomogła również stworzyć organizację Planned Parenthood. Sanger była zdecydowaną zwolenniczką eugeniki, przemawiając nawet na ten temat na spotkaniu Ku Klux Klanu do białych supremacjonistów, którzy byli zainteresowani wymazaniem czarnej populacji. W roku 1924 psycholog i feministka Leta Hollingworth (1886-1939) wyjaśniła, że „bardzo inteligentni są ci, którzy wybijają się w świecie konkurencji i którzy są w stanie spłodzić dzieci podobne do siebie”. Sponsorowane przez towarzystwa eugeniczne konkursy „Fitter Families” nagradzały medalami, opatrzonymi napisami: „Tak, mam zacne dziedzictwo „.

W USA eugenicy stali za Ustawą Imigracyjną z 1924 roku, ograniczającą wjazd do Stanów Zjednoczonych zagranicznych nędzarzy, których establishment uważał za genetycznie gorszych. W roku 1927 amerykański sędzia Oliver Wendell Holmes potwierdził konstytucyjność przymusowej sterylizacji, orzekając w sprawie Carrie Buck (którą błędnie uważano za mającą problemy z nauką) przeciwko Johnowi Hendrenowi Bellowi (eugenikowi): „trzy pokolenia imbecyli wystarczą”. (U matki Buck również błędnie zdiagnozowano zaburzenia psychiczne). Po sprawie Buck przeciwko Bellowi kilkanaście stanów USA poczuło się upoważnionych do wprowadzenia ustaw sterylizacyjnych wobec osób zinstytucjonalizowanych. W połowie lat trzydziestych eugenicy uznali, że nie udało im się przekształcić teorii i praktyki w naukę. Nie istniało jednak jasne rozgraniczenie, a idee eugeniczne rozwijały się jako „eugenika reformowana”. Większość eugenicznych sterylizacji w Stanach Zjednoczonych przeprowadzono w latach 1930-1960. W latach siedemdziesiątych XX wieku finansowane ze środków federalnych amerykańskie placówki medyczne nadal po cichu przeprowadzały przymusowe sterylizacje, zazwyczaj na czarnoskórych kobietach; najbardziej głośnym przypadkiem była sprawa Minnie i Mary Relf w wieku 12 i 14 lat. Do innych przypadków należała sterylizacja meksykańskich imigrantek przez kalifornijskich położników. W 1975 roku finansowana z funduszy federalnych Indiańska Służba Zdrowia wysterylizowała 25.000 rdzennych kobiet.

W ramach polityki zmniejszania populacji i jednego dziecka, w latach 1971-2013, chińskie władze państwowe i lokalne wymusiły 200 milionów sterylizacji i ponad 330 milionów aborcji na kobietach z niższych klas społecznych, oferując bogatszym rodzinom możliwość zrekompensowania ich hodowli poprzez uiszczenie opłat z tytułu „rekompensaty społecznej”. W ramach tzw. stanu wyjątkowego w Indiach, ogłoszonego w 1975 roku w odpowiedzi na wzrost populacji, do 1977 roku Indie rozpoczęły przymusową sterylizację 10 milionów ludzi. Później wprowadzono rzekomo łagodniejsze środki, takie jak zachęty finansowe dla ubogich rodzin do poddania się sterylizacji: 90 procent ofiar stanowiły kobiety i tylko w 2012 roku objęły one 4,6 miliona osób. W najbiedniejszym stanie, Bihar, utworzono 13 000 obozów medycznych, w których wysterylizowano 650 000 kobiet.

NADANIE EUGENICE ZŁEJ SŁAWY

W 1920 roku niemiecki prawnik Karl Binding (1841-1920) i psychiatra Alfred Hoche (1865-1943) byli współautorami książki „Zezwolenie na zniszczenie życia niewartego życia” (Die Freigabe der Vernichtung Lebensunwertes Lebens), w której podali prawne i medyczne uzasadnienie dla morderstwa jako zabójstwa z litości (eutanazji). Ich tekst powołuje się na eugenikę i darwinizm społeczny. Odrzucona przez większość ówczesnych lekarzy, teza Bindinga-Hoche’a stanowiła podstawę nazistowskiej polityki eugenicznej.

Między połową lat dwudziestych a końcem drugiej wojny światowej przymusowo wysterylizowano 60 000 Amerykanów. Po tym, jak naziści nadali eugenice złą sławę, sterylizacja w USA odbywała się zazwyczaj za zamkniętymi drzwiami instytucji.

W latach trzydziestych XX wieku w Niemczech schorzenia, takie jak epilepsja, depresja maniakalna i schizofrenia, przypisywano wyłącznie regresywnym genom Mendla. Gdy w 1933 roku naziści doszli do władzy, wprowadzili przepisy nakazujące lekarzom wysyłanie pacjentów o szczególnych potrzebach, w tym fizycznych i psychicznych, do sądów sterylizacyjnych, w których sędziowie, komisje, świadkowie i lekarze decydowali o ich losie reprodukcyjnym. Naziści promowali Lebensborn (Źródło Życia), aby zwiększyć liczbę urodzeń „aryjskich” dzieci. Co najmniej 350 000 Niemców zostało przymusowo wysterylizowanych przez nazistów do 1945 roku. Ponieważ sterylizacja była legalna w wielu stanach USA, naziści nie zostali osądzeni w Norymberdze za eugenikę.

Do połowy lat trzydziestych ponad połowa niemieckich lekarzy przyłączyła się do partii nazistowskiej, postrzegając siebie jako „biologicznych żołnierzy” w wojnie przeciwko nieczystości rasowej. „Wadliwe” niemieckie dzieci pozostawiano na śmierć głodową i śmierć z ekspozycji w nieogrzewanych oddziałach. Inne były zatruwane cyjankiem. Prawo przymusowej sterylizacji narzucone przez nazistowskie Niemcy obowiązywało również w okupowanych przez nie krajach, między innymi w Austrii i Norwegii. Masowe mordowanie „niezdolnych” do pracy dorosłych odbywało się najczęściej poprzez zastrzyki z morfiny i wystawianie fałszywych aktów zgonu. Do 1939 roku w ramach programu eugenicznego T4 zamordowano ponad 200 000 osób.

EUGENIKA I DEPOPULACJA

Kamienie milowe Georgii (Georgia Guidestones) to tajemniczy granitowy pomnik wzniesiony w 1980 roku w Elbert County w stanie Georgia, w Stanach Zjednoczonych. Zestaw 10 wskazówek jest wypisany na strukturze w ośmiu współczesnych językach, a krótsza wiadomość jest wypisana na szczycie struktury w czterech starożytnych skryptach językowych. Przyciągnął on kontrowersje, ponieważ nikt nie zna prawdziwej tożsamości osób, które go zbudowały, a jego pierwsze dwie wytyczne stwierdzają: „Utrzymuj ludzkość poniżej 500 000 000 w wiecznej równowadze z naturą” oraz „Kieruj reprodukcją mądrze – poprawiając kondycję i różnorodność”.

Jeden z bardziej niezwykłych rozdziałów w historii programu eugeniczno-depopulacyjnego forsowanego przez niektóre elity dotyczy Georgia Guidestones. Elberton, Georgia, znane jest jako światowa stolica granitu. W 1979 roku niejaki Robert C. Christian zlecił Joe H. Fendleyowi (ok. 1935-2005), prezesowi Elberton Granite Finishing Company, wykonanie pięciu płyt pomnika „Wieku Rozumu” o wysokości 19 stóp. Dziesięć przykazań” wypisanych na Guidestones obejmuje depopulację i eugenikę: „Utrzymuj ludzkość poniżej 500 000 000 w wiecznej równowadze z naturą. Mądrze kieruj reprodukcją, poprawiając kondycję i różnorodność”.

Widzieliśmy już, jak elity bały się, że zostaną wyludnione przez motłoch. Temat ten był kontynuowany w późnych latach sześćdziesiątych, z obawami, że populacje trzeciego świata rozmnażają się poza kontrolą i zagrażają zasobom uprzywilejowanych. Wiele z tych teorii było przedstawianych jako humanitarne, że biedni nie mają wystarczająco dużo jedzenia i przestrzeni, by prowadzić wartościowe życie. Teorie te spopularyzował biolog Paul Ehrlich (ur. 1932), którego książka The Population Bomb (1968) przedstawiła internacjonalistyczny argument za kontrolą populacji poprzez edukację, antykoncepcję i zachęty finansowe. Pod przykrywką filantropii, książka ta forsowała program ochrony środowiska. W książce zabrakło krytyki kapitalizmu, w której zauważono, że dzieci głodują, ponieważ biedne kraje eksportują żywność na bogate rynki, że wielki przemysł zatruwa dzieci w konsekwencji dążenia do zysku, a systemy opieki zdrowotnej są często sprywatyzowane. Założony w tym samym roku, co publikacja Ehrlicha, Klub Rzymski został założony przez Aurelio Peccei i Alexandra Kinga. Jego książka The Limits to Growth (1972, Universe Books) zawierała te same argumenty, co książka Ehrlicha. W 1988 r. Klub Rzymski z zadowoleniem przyjął przemówienie brytyjskiego księcia Filipa (ur. 1921).

W tym samym roku szlachetny książę powiedział niemieckim mediom: „W przypadku mojej reinkarnacji, chciałbym powrócić jako śmiertelny wirus, aby przyczynić się do rozwiązania problemu przeludnienia „, i w ten sposób ujawnił antyludzki wątek, który leży u podstaw niektórych ruchów ekologicznych. Inny niesławny projekt Klubu Rzymskiego, Pierwsza globalna rewolucja (1991), dowodził, że ludzie potrzebują wspólnego wroga. Tam, gdzie państwa i mniejszości religijne nie są w stanie działać jako ten wróg, „nowym wrogiem” będzie „sama ludzkość”. Oczywiście, ograniczony budżet Klubu Rzymskiego nie mógł się równać z przemysłem naftowym, który zalał opinię publiczną propagandą negującą zmiany klimatyczne, więc ich program w dużej mierze zawiódł.

Zaprzeczający zmianom klimatycznym atakowali inicjatywy na rzecz zrównoważonego rozwoju, takie jak dokument Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska i Rozwoju, Agenda 21, niewiążący, nieudany plan działania na rzecz zrównoważonego rozwoju. Uczciwie wobec tych, którzy widzą spisek, współzałożyciel Programu Środowiskowego ONZ i biznesmen z branży energetycznej, Maurice Strong (1929-2015), powiedział na Szczycie Ziemi w 1992 roku: „Jesteśmy teraz gatunkiem, który wymknął się spod kontroli. Sam nasz sukces prowadzi nas do niebezpiecznej przyszłości… [Ogólnie rzecz biorąc, ten wzrost [populacji] nie może trwać dalej… Populacja musi zostać ustabilizowana „.

Globalny system korporacyjny wydobył bogactwa materialne z krajów trzeciego świata, w tym żywność i minerały. Czyniąc to, ułatwił przeludnienie trzeciego świata (Chiny 1,4 mld, Indie 1,3 mld), ponieważ ludzie biedni mają tendencję do posiadania większej liczby dzieci niż ludzie z klasy średniej z powodu takich czynników jak brak edukacji seksualnej, niedostępność antykoncepcji, indoktrynacja religijna, dominacja mężczyzn i wysiłki mające na celu zwiększenie prawdopodobieństwa przeżycia potomstwa poprzez posiadanie dużej liczby dzieci.

W bogatszych krajach, takich jak Ameryka Północna, Europa i Australia, płodność drastycznie spadła. Bogactwo, które jest wysysane z krajów trzeciego świata, powoduje zmiany społeczno-ekonomiczne na Zachodzie, gdzie ludzie mają dostatek w postaci smartfonów i spakowanych wakacji, ale nie mają prawdziwego bogactwa w postaci przystępnego mieszkania czy oszczędności. To utrudnia zakładanie rodzin. Do stworzenia dziecka potrzeba dwojga ludzi. Oznacza to, że jeśli współczynnik dzietności wyniesie dwoje dzieci na kobietę w ciągu jej życia, liczba ludności na świecie nie spadnie znacząco ani nie wzrośnie powyżej obecnego poziomu. W skali globalnej średnia liczba dzieci na kobietę wynosiła 4,7 w 1950 r., stąd szybki wzrost liczby ludności na świecie. Ale w 2017 r. było to już 2,4. W całej Europie Zachodniej wynosi ona 1,7, co oznacza, że Europa znajduje się w zapaści demograficznej.

W przeciwieństwie do ideologii z niedawnej przeszłości, takich jak te Klubu Rzymskiego, dzisiejsza agenda depopulacyjna połączyła się z big oil. W produkcji Michaela Moore’a, Planeta ludzi (2020), wykorzystuje się nieaktualne i często fałszywe informacje na temat energii odnawialnej, aby zaatakować ruch ekologiczny (program big oil), jednocześnie przeprowadzając wywiady z uprzywilejowanymi białymi mężczyznami w średnim i starszym wieku na temat tego, jak kolorowi ludzie w biednych krajach zabijają planetę (program typu Klub Rzymski). Rozwiązaniem twórców filmu na nadmierną konsumpcję jest depopulacja.

EUGENIKA DZISIAJ

Obecnie badania genetyczne i edycja genów mogą potencjalnie urzeczywistnić marzenia eugeników. Częścią ich programu jest posiadanie życia, podczas gdy programem korporacji, z którymi niektórzy z nich są sprzymierzeni, jest wyłącznie zarabianie pieniędzy. Można tego dokonać, po części, poprzez opatentowanie genów: budulca życia.

Opatentowanie życia rozpoczęło się w 1971 roku. Dr Ananda Chakrabarty (1938-2020) z gigantycznej korporacji General Electric, złożył wniosek do Amerykańskiego Biura Patentów i Znaków Towarowych (PTO) o rejestrację genetycznie zmodyfikowanego organizmu (GMO), który zaprojektował by zjadał wycieki ropy. PTO odrzuciło wniosek, uzasadniając to tym, że żywe organizmy nie mogą być opatentowane. Z tego powodu odwołał się on do Sądu Apelacji Celnych i Patentowych, którego sędziowie zagłosowali na jego korzyść. Decyzja pozwoliła na opatentowanie czegokolwiek poza „kompletną” istotą ludzką. Od tego czasu wyścig w opatentowaniu każdego genu i kombinacji oznacza, że korporacje i przedsiębiorcy posiadają 20 procent ludzkiego genomu za pośrednictwem 40 000 patentów. W 1984 roku, po tym jak niejaki John Moore (1945-2001) zgłosił się na leczenie raka na Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles, Uniwersytet wraz z Sandoz Pharmaceutical Corp. pozyskał i opatentował jego komórki śledziony (zarabiając przy tym 3 miliardy dolarów), bez wiedzy i zgody Moore’a. W 1990 r. Sąd Najwyższy Kalifornii orzekł, że Moore nie miał żadnych praw do swoich komórek. Do 2003 roku złożono 127 000 wniosków patentowych dotyczących ludzkich genów i sekwencji.

To, co nazywa się „eugeniką konsumencką”, jest już powszechne w wielu krajach, a przyszłe możliwości są szeroko omawiane w czasopismach w ostatnich latach. Dzięki preimplantacyjnej diagnostyce genetycznej lekarze rutynowo testują embriony na obecność setek genów. Rodzice mogą wybierać embriony z określonymi genami, aby uniknąć konkretnych chorób – lub wybrać płeć swojego przyszłego dziecka.

W 1998 roku genetyk dr David J. Galton, krewny sir Francisa, pisał nie o niemoralności eugeniki, lecz o potrzebie lepszych regulacji prawnych: „Aby zapobiec takim nadużyciom w przyszłości, należy powołać organy ustawowe, takie jak komisja ds. genetyki, które udzielałyby wskazówek i ustalały zasady postępowania „. W 2003 roku genetyk Charles Epstein napisał: „współczesna genetyka człowieka i genetyka medyczna (…) są eugeniczne – jeśli nie są dosłownym powrotem do eugeniki z przeszłości, to przynajmniej reinkarnacją tejże eugeniki w nowym przebraniu „. W latach 2005-2016 w Kalifornii wysterylizowano dziesiątki więźniarek bez ich świadomej zgody. Historyk Daniel J. Kevles twierdzi, że ludzkość „dysponuje obecnie narzędziami do kształtowania własnych zdolności dziedzicznych, być może nawet do realizacji marzenia eugeników, by istoty ludzkie mogły przejąć kontrolę nad własną ewolucją „.

Obecnie dziesiątki firm zajmujących się edycją genów oferują usługi w zakresie agrobiotyki, biobankowania, terapii komórkowej, sekwencjonowania DNA, hodowli pni, biologii syntetycznej i szczepionek. Te nastawione na zysk firmy mogą potencjalnie działać w interesie eugeników, na przykład edytując geny w celu wzmocnienia pewnych cech pożądanych przez rodziców. W rozdziale „New Humans” Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii zauważa, że do roku 2036: „Zastosowanie zaawansowanej genetyki może podważyć obecne założenia dotyczące natury i istnienia człowieka”. Dalej czytamy, że „przełomowe odkrycia w tych dziedzinach mogą być wykorzystane do wątpliwych etycznie celów.” Przykłady obejmują „super-wzmocnienie ludzkich atrybutów, w tym siły fizycznej i percepcji zmysłowej.” Raport stwierdza, że „niezwykłe różnice w atrybutach mogą pojawić się między jednostkami, [lub] między społeczeństwami, tworząc dodatkowe powody do konfliktów.” W innej części raportu zauważono, że „biotechnologia i inżynieria genetyczna mogą zostać połączone w celu stworzenia designerskiej broni biologicznej przeznaczonej do zwalczania upraw, zwierząt gospodarskich lub konkretnych grup etnicznych”. Dokument kończy się odniesieniem do ostatniego kroku w eugenice: czystek etnicznych. Nawiązując do broni neutronowej, która zabija życie i pozostawia mienie bez uszkodzeń, MoD stwierdza: „Zdolność do zadawania organicznych zniszczeń, przy jednoczesnym pozostawieniu nienaruszonej infrastruktury, może sprawić, że będzie to broń z wyboru do ekstremalnych czystek etnicznych w coraz bardziej zaludnionym świecie ”

PODSUMOWANIE

W niniejszym artykule prześledziłem wątek eugeniki od naszej zamierzchłej przeszłości po trans- i posthumanistyczne wizje techników zajmujących się edycją genów. Artykuł udokumentował, w jaki sposób eugenika może naruszać prawa człowieka, a nawet prowadzić do ludobójstwa.

Ostatnia refleksja dotyczy opieki nad osobami starszymi i zabezpieczenia społecznego w państwach ekonomicznie neoliberalnych. W Wielkiej Brytanii, polityka rządzącej partii w ciągu ostatniej dekady zabiła ćwierć miliona ekonomicznie bezużytecznych Brytyjczyków poprzez oszczędności fiskalne: ludzi starszych, którzy potrzebowali opieki na późniejszym etapie życia, osoby niepełnosprawne pobierające świadczenia socjalne oraz najuboższych, których przetrwanie zależało od państwa. W umysłach decydentów politycznych eugenika żyje i ma się dobrze.


Opracował: Amon
www.strefa44.pl

jedna odpowiedz jak na razie.

  1. […] nam, że chcą wyludnić planetę, że chcą zmniejszyć jej liczbę do około 500 milionów ludzi. Jest to redukcja populacji o około 7,5 miliarda […]

Zostaw komentarz


Aby zatwierdzić komentarz skorzystaj z dolnego suwaka *


  • Facebook

Szukaj temat