Rzekomy kadr z filmu lądowania UFO w bazie Hollowman zaprezentowany podczas programu telewizyjnego „UFO Cover-up?…Live! „
1972 – pułkownik William Coleman, były rzecznik programu badań UFO USAF (Sił Powietrznych) Blue Book, w latach 1971-74 szef komórki informacyjnej USAF – Air Force Public Relations Office, wraz z byłym dowódcą ATIC (Air Technical Intelligence Center) pułkownikiem George’m Weinbrenner’em złożył producentom Robert’owi Emenegger i Allan’owi Sandler ofertę przekazania dla potrzeb filmu dokumentalnego dowodów na istnienie UFO.
Obiecane dowody to:
- zdjęcia i filmy UFO
- obrazy szaroskórych obcych istot
- 16-milimetrowy film ukazujący obcego w towarzystwie oficera lotnictwa (obcy miał przeżyć katastrofę w 1949 r. i był przetrzymywany do śmierci w 1952 r. w Los Alamos)
- 800 stóp filmu ukazującego spotkanie trzech obcych z pracownikami bazy Holloman, do jakiego miało dojść w maju 1971 r.
- notatka służbowa opisująca kontakt pomiędzy sześcioma oficerami CIA (jednym z nich był Arthur Lundahl, dyrektor tajnego laboratorium fotograficznego) a obcym nazywającym się AFFA
- zdjęcia UFO dokonane przez astronautów, których istnienia zaprzeczała NASA
1973 – Robert Emenegger i Allan Handler zostali zaproszeni w maju 1973 r. do bazy lotnictwa Norton, gdzie spotkali się z szefem lokalnego AFOSI pułkownikiem Lane’m (Air Force Office of Special Investigations) i Paul’em Shartle szefem programu audiowizualnego bazy Norton.
1988 – w programie „UFO Cover-up?…Live! „, w którym brali udział Shartle i Emenegger pokazano rzekomo 12 sekund autentycznego filmu z lądowania w Holloman (Holloman AFB Air Force Base) [1]
Wg Richard’a Doty’ego miało się to wydarzyć 25 kwietnia 1964 r., tylko 12 godzin po sławnej obserwacji policjanta Lonnie Zamora w Socorro w Nowym Meksyku. Personel naukowy i wojskowy bazy Holloman wiedział o tym, że lądowanie nastąpi, lecz na skutek pomyłki obcy statek zwiadowczy pojawił się nie tam gdzie powinien, i był obserwowany przez policjanta Zamora. Po wylądowaniu obcych w bazie przekazano im ciała kosmitów przechowywane po katastrofach
Działania takie są unikalne w skali świata. Gra podjęta w 1972 r. kontynuowana była przez kilkadziesiąt następnych lat, ujawniane były kolejne rewelacje. Sugeruje to istnienie jakiegoś zespołu ludzi odpowiedzialnych za te działania. Ilość skomplikowanej dokumentacji jaka została przez ten czas ujawniona (Bob Wood szacował w roku 2000, że dokumentacja, którą otrzymał z sześciu różnych źródeł w sumie liczy 3700 stron) też dowodzi ciężkiej pracy jakiegoś zespołu. Zdarzenie „1972-73 Emenegger/Sandler” jest jednym z kluczowych w dziejach ufologii. Dlaczego amerykański rząd nie wybrał milczenia w sprawach UFO, tak jak zrobiła to Kanada, W. Brytania i inne kraje? Po co informowano o całym „kompleksie opowieści o UFO” w 1972 r. kiedy jeszcze nie istniała żadna presja publiczna w tej kwestii, nie wiedziano o katastrofie w Roswell, o grupie MJ-12, o kontaktach rząd-obcy? Dlaczego wybrano właśnie rok 1972 r. kiedy nic właściwie nic w sprawie UFO się nie wydarzyło?
Źródło: www.ripsonar.wordpress.com
