16 stycznia 1904 roku, na przedmieściach południowego Londynu, urodziła się piękna dziewczynka o imieniu Dorothy, której rodzice pochodzili z Irlandii. Kiedy Dorothy miała trzy lata, podczas zabawy w rodzinnym domu, spadła ze szczytu schodów do piwnicy, uderzyła głową o ziemię i zapadła w śpiączkę. Lekarz rodzinny ogłosił, że Dorothy zmarła i poprosił o przygotowanie jej do pogrzebu. Pomimo szoku rodziców, Dorothy wyszła ze śpiączki naturalnie i w dobrym stanie zdrowia. Oczywiście zaskoczyła wszystkich, gdy się obudziła. Ale to zaskoczenie wzrosło, gdy zaczęła mówić z silnym obcym akcentem i zaczęła prosić o „zabranie do domu”. Wygląda na to, że wypadek był początkiem niesamowitości – momentem odkrycia zdolności do zapamiętywania przeszłego życia.

Dorothy dorastała w chrześcijańskim domu i jako dziecko regularnie uczęszczała do kościoła. Ale pewnego dnia, podczas wycieczki do Muzeum Brytyjskiego z rodzicami, natknęła się na zdjęcie w sali wystawowej świątyni Nowego Królestwa i wykrzyknęła:

Świątynia należała do Setiego I, ojca Ramzesa Wielkiego. Nie mogła zrozumieć, dlaczego wokół świątyni nie było roślinności, ale rozpoznała pomniki i inne artefakty w salach egipskiej kolekcji. Z szacunkiem całowała stopy posągów, co skłoniło jej ojca do trzymania jej z dala od muzeum, aby nie przeszkadzać zwiedzającym.

Kiedy miała dziesięć lat, przyciągnęła uwagę słynnego angielskiego archeologa Wallisa Budge’a, który zauważył jej silną pasję do egipskich starożytności. Zachęcił ją do studiowania historii starożytnego Egiptu.

Sir Ernest Alfred Wallis Budge.

Budge zgłosił się na ochotnika, aby nauczyć Dorothy hieroglifów i był zdumiony szybkością, z jaką nauczyła się złożonego pisma krainy piramid. Kiedy wyraził jej swoje zdumienie, powiedziała, że po prostu pamięta to, czego nauczyła się wcześniej. Pomimo jego sceptycyzmu, nadal upierała się, że wiedza pochodzi z dawnych czasów i że w poprzednim życiu była częścią dworu faraona Setiego I. Opowiedziała mu o śnie, w którym widziała Setiego I przychodzącego do niej we śnie i błagającego ją… by wróciła do domu.

Twierdziła, że dzięki niemu przypomniała sobie swoje poprzednie życie. Z czasem coraz bardziej zwracała się ku starożytnej religii i przestała czuć się związana z chrześcijaństwem.

Starożytni egipscy kapłani.

W 1927 roku rodzina przeniosła się do Londynu, co pozwoliło Dorothy oddać się egiptomanii. Poszła do szkoły artystycznej i specjalizowała się w sztuce starożytnej. W tym czasie poznała młodego Egipcjanina o imieniu Imam Abdul Majid, który również przyjechał na studia. Związek między nimi rozwinął się, a trzy lata później pobrali się. Urodziła chłopca, któremu postanowiła nadać imię Seti. Małżeństwo to stało się przepustką do jej ukochanego Egiptu, gdzie została nauczycielką języka angielskiego.

W 1933 roku po raz pierwszy odwiedziła Egipt z mężem, a gdy tylko wylądowała w Port Saidzie, pochyliła się do ziemi i zmoczyła molo łzami.

Później jej mąż otrzymał ofertę pracy w Iraku, ale ona odmówiła opuszczenia swojej ojczyzny, Egiptu, i para rozwiodła się w 1935 roku. Najwyraźniej mąż zabrał ze sobą dziecko Sethi, ponieważ wszystkie źródła o niej nie wspominają o dziecku.

W swojej niedokończonej autobiografii Dorothy opowiedziała o objawieniach boga Ra-Horahuti, który wyjawił jej, że kiedyś była Egipcjanką o imieniu Bentreshit („Harfa Radości”), której ojciec służył w wojsku, a matka pracowała jako sprzedawca warzyw za panowania króla Setiego I (1290-1279 pne). Po śmierci matki jej ojciec nie mógł znieść trudów jej wychowania i wysłał ją do świątyni Abydos, aby pracowała jako kapłanka w służbie Bogu. W wieku 12 lat Bentreshit zadeklarowała, że zostanie konsekrowaną dziewicą, ale kilka lat później poznała faraona Setiego I. Zostali kochankami, a Bentreshit zaszła w ciążę. Niestety, los kochanków nie był szczęśliwy. Najwyższy kapłan świątyni powiedział jej, że ta sytuacja jest obrazą bogów i spowoduje wiele problemów dla faraona, więc Bentreshit postanowiła popełnić samobójstwo.

Po rozwodzie Dorothy przeprowadziła się do Nazlat al-Samman, niedaleko piramid w Gizie. Dużo rysowałam. Zaskakując wielu, wykonywała dziwne rytuały przed piramidami. W tym czasie słynny archeolog dr Salim Hasan (1868-1961), który prowadził wykopaliska w regionie Gizy, usłyszał o tym. Zatrudnił ją jako artystkę w swojej grupie archeologicznej. W ten sposób stała się pierwszą kobietą pracującą w Departamencie Starożytności Egiptu. Po zakończeniu pracy z zespołem dr Hassana, kontynuowała pracę z archeologiem dr Ahmedem Fakhri w regionie Dahshur.

W 1956 r. postanowiła odpowiedzieć na wezwanie swojej duszy i udać się na południe Egiptu, a konkretnie do El Araba El Madfuna, wioski w pobliżu Abydos:

Powiedziała miejscowym archeologom, że to miejsce jest jej domem, ale oczywiście jej nie uwierzyli. Następnie poprosiła ich o kilka niedawno odkrytych, jeszcze nie przetłumaczonych inskrypcji i z łatwością, bez jednego błędu, przetłumaczyła je. To ją zaskoczyło i została nazwana „ekscentryczną damą”. Sprawa nie ograniczała się do zdumienia; Dorothy spotkała się również z odrzuceniem ze strony kobiet z wioski, które obawiały się wpływu jej urody na swoich mężów. Niejednokrotnie chciały ją ukamienować, ale ona nadal upierała się, że jest w domu, w swojej ojczyźnie i tak pozostanie.

Dorothy Louise Eady.

Ostatecznie, dzięki pomocy dr Salima Hasana, otrzymała pracę w świątyni Abydos, gdzie stała się znana jako Omm (Umm) Seti. Zbudowała dom w pobliżu wąwozu Pega. Według starożytnych wierzeń, wąwóz ten zawiera jeden z portali do podziemi. Omm Sethi wierzyła, że w końcu wróciła do domu. Wielu naukowców również uwierzyło w jej historię. Jej życie w Abydos obfitowało we współpracę z egiptologami, którzy zdumieni jej znajomością terenu prosili ją o pomoc.

Znała treść papirusów religijnych jeszcze zanim je przeczytała. Jej opisy zabytków, płaskorzeźb i innych rzeczy, które widziała w poprzednim życiu, zostały wielokrotnie potwierdzone przez wykopaliska. Powiedziała również innym badaczom, jak wyglądały modlitwy i rytuały. Edie posiadała wiedzę niedostępną dla specjalistów, którzy przez wiele lat pracowali w Egipcie.

Opublikowała samodzielnie kilka książek. Najważniejszym tematem jej pracy była oczywiście świątynia Setiego I w Abydos. Pomogła odkryć ogród, w którym jej zdaniem po raz pierwszy spotkała Setiego I. Wykopaliska ujawniły obszar, który wyglądał dokładnie tak, jak opisała w swoich wspomnieniach. Nawiasem mówiąc, według Omm Seti wiedziała, gdzie znajduje się grobowiec Nefertiti.

Przez dziesięciolecia Dorothy inspirowała wielu odkrywców. Jej opowieści o życiu i śmierci podczas Seti I również poruszyły wiele serc. Na podstawie jej słów dokonano wielu odkryć.

Reliefy ze świątyni w Abydos.

Każdego ranka i wieczoru odwiedzała świątynię, by się pomodlić. Zamieniła nawet jedno z pomieszczeń świątynnych w osobiste biuro, w którym wykonywała swoją pracę i zaprzyjaźniła się z kobrą, którą regularnie karmiła, ku ciągłemu niepokojowi strażników. Omm Seti zaimponowała egiptologom swoją wiedzą na temat starożytnego Egiptu. Archeolog z Instytutu Studiów Orientalnych skomentował, że „miała wizje i czciła starożytnych egipskich bogów. Ale rozumiała metody i standardy nauki, co zwykle nie ma miejsca w przypadku świrów”. Dorothy Eady zmarła w wieku 81 lat i została pochowana na koptyjskim cmentarzu w Abydos. Wierzyła, że śmierć pozwoli jej połączyć się z ukochanym. Nawet teraz badacze wciąż próbują udowodnić, że była kłamczuchą, która w jakiś sposób uzyskała dostęp do najnowszej literatury i miała doskonałe umiejętności aktorskie.

Omm Seti mogła przyciągnąć wielu ze względu na swoją historię z poprzedniego życia, ale to jej osiągnięcia i wiedza w obecnym życiu sprawiły, że jej przypadek reinkarnacji był jednym z najbardziej przekonujących. Niezależnie od tego, czy jesteś sceptyczny, czy nie, przypadek Omm Seti jest niezwykły. Była bardzo szanowana na najwyższych szczeblach społeczności egiptologicznej i wykazała się niesamowitą wiedzą, której źródło nie zawsze było jasne.

Opracował: Amon

www.strefa44.pl

www.strefa44.com.pl