Organizacja Narodów Zjednoczonych jest w trakcie ustanawiania rządu światowego opartego na monopolu suwerenności narodowej poprzez pakty, które mają zostać przyjęte na „Szczycie Przyszłości” za tydzień. Nie ma jednak prawnego upoważnienia dla delegatów do głosowania nad „Paktem dla przyszłości”, „Deklaracją dla przyszłych pokoleń”, „Globalnym paktem cyfrowym” i „ Naszą wspólną agendą ”. Wyślij wiadomość i deklarację do Organizacji Narodów Zjednoczonych, swojego przedstawiciela w ONZ i swojego rządu. Zażądaj, aby Twój głos został usłyszany przed ekskluzywnym Szczytem Przyszłości, który odbędzie się w dniach 20-23 września 2024 roku.
Szczyt Przyszłości to wydarzenie wysokiego szczebla Organizacji Narodów Zjednoczonych („ONZ”) zaplanowane na 22-23 września 2024 roku. W dniach 20 i 21 września odbędą się „Dni Akcji”. Szczyt zakończy się przyjęciem „ Paktu dla przyszłości ”.
Szefowie państw i rządów państw członkowskich ONZ wezmą udział w szczycie, aby potwierdzić istniejące zobowiązania, w tym Cele Zrównoważonego Rozwoju („SDG”) i Kartę Narodów Zjednoczonych, oraz pracować nad „ożywionym systemem wielostronnym”. Oczekuje się, że wśród innych uczestników szczytu znajdą się przedstawiciele różnych agencji ONZ, wybranych organizacji pozarządowych, wybranych firm i branż sektora prywatnego, wybranych przedstawicieli uniwersytetów i instytucji badawczych, wybranych gmin, samorządów regionalnych i władz lokalnych, a także dystopijnie i złowieszczo brzmiących „przedstawicieli przyszłych pokoleń”.
Projekt Paktu dla Przyszłości składa się z dwóch rozdziałów: jednego dotyczącego nauki, technologii, innowacji i współpracy cyfrowej oraz jednego dotyczącego młodzieży i przyszłych pokoleń. Projekt rozdziału dotyczącego młodzieży i przyszłych pokoleń opiera się na Deklaracji UNESCO w sprawie odpowiedzialności wobec przyszłych pokoleń z 1997 r. i idzie jeszcze dalej w swojej perspektywie dotyczącej przyszłych pokoleń.
Przyszłe pokolenia są zdefiniowane w „ Deklaracji w sprawie przyszłych pokoleń – ONZ odnosi się również do tego dokumentu jako Deklaracji dla przyszłych pokoleń, która jest dołączona do Paktu dla Przyszłości – jako «wszystkie te pokolenia, które jeszcze nie istnieją i które odziedziczą tę planetę”.
Z definicji przyszłe pokolenia zawsze będą „jeszcze nie istnieć”, ad infinitum. Za 100 lat przyszłe pokolenia nie będą jeszcze istnieć w tym momencie. Za 1000 lat będzie tak samo; przyszłe pokolenia nie będą jeszcze istnieć. Koncepcja „przyszłych pokoleń” jest po prostu kiepską wymówką dla wybranej mniejszości – „przedstawicieli przyszłych pokoleń” – do ustanawiania zasad, których mają przestrzegać miliardy ludzi, którzy już istnieją, przez całą wieczność. Kim są „przedstawiciele przyszłych pokoleń”, ilu ich jest i kto ich wybiera? Jak zwykle w przypadku ONZ i jej organizacji, dokument, który państwa członkowskie mają przyjąć, zawiera niewiele takich ważnych szczegółów. Być może dlatego, że państwa członkowskie nie powinny wiedzieć, kim są ci nieliczni, którzy zostali wybrani lub sami wybrali się do rządzenia światem.
Jedyne szczegóły dotyczące tego, kim są wybrani władcy, można znaleźć w Deklaracji w sprawie przyszłych pokoleń. Stwierdza ona po prostu, że państwa członkowskie zgadzają się na propozycję Sekretarza Generalnego ONZ dotyczącą powołania „specjalnego wysłannika ONZ ds. przyszłych pokoleń”, który, jak zakładamy, mógłby odegrać decydującą rolę po jego powołaniu. Ale jeśli chodzi o negocjacje i reprezentowanie przyszłych pokoleń na szczycie, Światowa Rada Przyszłości („WFC”) odgrywa wiodącą rolę, a przynajmniej tak twierdzi:
Szczyt Przyszłości ONZ – W kierunku globalnego paktu na rzecz przyszłości, World Future Council
Przełamując ciszę: Zawiadomienie i oświadczenie ONZ w sprawie udziału społeczeństwa
Dokument Mohameda zawiera trzy zawiadomienia w jednym:
- Pilne unieważnienie Szczytu Przyszłości, Paktu Przyszłości i załączników z powodu braku wiedzy publicznej, uczestnictwa i świadomej zgody
- Zawiadomienie o pilnym sporze dotyczącym uzurpowania sobie przez Organizację Narodów Zjednoczonych stałej władzy do radzenia sobie z rzeczywistymi lub wymyślonymi sytuacjami kryzysowymi, zgodnie z jej „Wspólną Agendą”.
- Pilny sprzeciw wobec deklaracji Organizacji Narodów Zjednoczonych, deklaracji politycznej w sprawie pandemii, ogłoszonej na 78. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, która zignorowała ponad 11 krajów, które przerwały milczenie na piśmie.
Zorganizowała dokument w pięć sekcji:
- Praworządność + Prawo międzynarodowe
- Podsumowanie i wezwanie do działania
- Udział obywateli
- Rozstrzyganie sporów (ta sekcja zawiera trzy ogłoszenia wspomniane powyżej: „Oświadczenie o nieważności”, „Rozstrzyganie sporów” i „Sprzeciw wobec deklaracji politycznej w sprawie pandemii”).
- Wniosek z apelem
System ONZ ma opierać się na zasadzie rządów prawa, jak określono w oficjalnych dokumentach samej ONZ. Celem tej zasady jest zapewnienie przejrzystości, odpowiedzialności i poszanowania praw człowieka we wszystkich działaniach i procesach decyzyjnych ONZ. Jednak podczas pandemii Covid, ONZ była w pełni świadoma naruszeń praw człowieka na całym świecie. Obejmują one drakońskie blokady, przemoc ze strony państwa, ubóstwo i wyniszczające kryzysy społeczne. Ponadto, zanim jakikolwiek rząd będzie mógł ogłosić stan wyjątkowy, musi udowodnić, że domniemany kryzys zdrowotny „zagraża istnieniu kraju” zgodnie z określonymi kryteriami. Kryteria te nie zostały spełnione w przypadku Covid; prawo międzynarodowe zostało świadomie naruszone.
Nieufność wobec ONZ jest potęgowana przez jej bezczynność i milczenie wobec tych, którzy zastraszyli delegatów na 77. Światowym Zgromadzeniu Zdrowia, aby zgodzili się na poprawki do Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych z 2005 roku.
Ze względu na brak pełnego udziału społeczeństwa w dokumencie Sekretarza Generalnego ONZ „Nasza wspólna agenda i Pakt dla przyszłości – z załącznikami Globalny pakt cyfrowy i Deklaracja w sprawie przyszłych pokoleń” – My, ludzie nalegamy, aby następujące punkty zostały uwzględnione w dyskusjach i sprawozdaniach ze Szczytu Przyszłości:
- Nasza Deklaracja o Nieważności.
- Nasze oświadczenie o sporze.
- Nasz pilny sprzeciw.
Żądamy, aby zarówno Pakt dla Przyszłości, jak i nasza wspólna agenda zostały wycofane podczas nadchodzącego Szczytu Przyszłości. Jeśli tak się nie stanie, delegaci państw członkowskich, którzy są odpowiedzialni przed obywatelami krajów, które reprezentują, muszą całkowicie odrzucić te dokumenty. Nie mogą być przy tym zastraszani, jak miało to miejsce na Światowym Zgromadzeniu Zdrowia WHO w sprawie Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych 2005.
Organizacja Narodów Zjednoczonych spotyka się z uzasadnioną krytyką za konsekwentne niespełnianie uzasadnionych oczekiwań i żądań głoszonych w dokumentach ONZ i przez jej pracowników. Obejmuje to trwające tajne negocjacje w sprawie Paktu dla Przyszłości i naszej wspólnej agendy. Znaczący udział społeczeństwa na poziomie ONZ i państw członkowskich był niewielki lub żaden. W rezultacie rośnie międzynarodowy sprzeciw. ONZ jest krytykowana między innymi za odgórne podejście oraz ingerencję polityczną i gospodarczą.
W 2020 r. sekretarz generalny ONZ António Guterres opublikował wizję praw człowieka zatytułowaną „ Ostateczny cel: wezwanie do działania na rzecz praw człowieka ”.
Podkreślono w niej „trzy P: Uczestnictwo, Ochrona i Promocja”. Zobowiązania te nie zostały wypełnione przez ONZ. ONZ nie wywiązała się ze swoich zobowiązań w ogóle, a w szczególności w odniesieniu do Paktu dla Przyszłości, Deklaracji w sprawie przyszłych pokoleń, Globalnego Paktu Cyfrowego i Naszej Wspólnej Agendy.
ONZ doskonale zdaje sobie sprawę, że tylko niewielka grupa organizacji społeczeństwa obywatelskiego współpracuje z ONZ lub zasiada przy stole negocjacyjnym. Nawet te organizacje nadal narzekają na brak integracji, przejrzystości i szacunku okazywanego im przez ONZ i jej agencje, w tym Światową Organizację Zdrowia („WHO”) i MFW. Pozarządowe organizacje społeczeństwa obywatelskiego („NGO”) wyraziły niezadowolenie z przejrzystości ONZ i braku integracji, szczególnie w procesie akredytacji dla organizacji pozarządowych ubiegających się o status konsultanta ONZ. Kluczowe kwestie obejmują stronniczość w komisji ECOSOC, brak przejrzystości w podejmowaniu decyzji, restrykcyjne kryteria i ograniczoną reprezentację. We wrześniu 2023 r. jedenastu delegatów z państw członkowskich wysłało list do przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego ONZ Dennisa Francisa i sekretarza generalnego ONZ Antonio Guterresa. Państwa członkowskie sprzeciwiły się jednostronnym środkom przymusu oraz naruszeniom praw człowieka i prawa międzynarodowego w związku z przyjęciem deklaracji politycznej wysokiego szczebla w sprawie zapobiegania pandemii, gotowości i reagowania na nią.
Deklaracja polityczna została przyjęta w ramach „procedury milczenia”. Zarówno dyrektor WHO Adhanom Tedros Ghebreyesus, jak i sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres zignorowali ten list od jedenastu państw członkowskich i oświadczyli, że wszystkie 193 państwa członkowskie ONZ zgodziły się na deklarację polityczną w sprawie zapobiegania pandemiom, gotowości i reagowania na nie.
Pakt ONZ dla przyszłości: Traktat ustanawiający „humanitarne” pięcioletnie cele redukcji populacji
„Pakt dla przyszłości” Organizacji Narodów Zjednoczonych, który ma zostać przyjęty 22 września podczas Szczytu Przyszłości w Nowym Jorku, opisuje »przeludnienie« jako największe zagrożenie, przed którym stoi obecnie świat i wzywa do pilnego wyludnienia globu. Liderzy globalizacji naciskają teraz na nowy globalny traktat, w ramach którego kraje będą co pięć lat ustalać cele redukcji populacji i pracować nad ich osiągnięciem, aby zmniejszyć globalną populację. Pakt dla Przyszłości proponuje również poważne zmiany w sposobie zarządzania światem w odpowiedzi na to, co organizacja globalistyczna nazywa „poważnymi globalnymi zagrożeniami”.
Główną ideą paktu jest podejście „planetarnych dóbr wspólnych”. Odnosi się to do utworzenia rządu światowego z uprawnieniami do kontrolowania kluczowych systemów Ziemi, takich jak powietrze, woda i zasoby naturalne. Koncepcja ta pochodzi z dokumentu strategicznego Fundacji Global Challenges, Centrum Badań Politycznych Uniwersytetu Narodów Zjednoczonych i Poczdamskiego Instytutu Badań nad Wpływem Klimatu.
Szczyt Przyszłości odbywa się w 33. rocznicę powstania kontrowersyjnego dokumentu zatytułowanego „Inicjatywa na rzecz Karty Ziemi Eco-92”.
Dokument ten, który został rozpowszechniony na konferencji ONZ w Des Moines przed Szczytem Ziemi w Rio de Janeiro w 1992 roku, proponował ścisłą kontrolę populacji i zarządzanie światowymi zasobami przez kilka wybranych potężnych krajów. Jacob Nordangård wskazał, że zarówno Karta Ziemi Eco-92, jak i obecne podejście Planetary Commons mają niepokojące podobieństwa. Oba proponują globalne zarządzanie najważniejszymi zasobami Ziemi, w tym atmosferą, oceanami, lądem i lodem. Fundacja Global Challenges, kierowana przez miliardera finansistę László Szombatfalvy’ego, również zajęła się tymi kwestiami. Szombatfalvy pisał o przeludnieniu i jego wpływie na środowisko, a nawet sfinansował projekt Overpopulation Project, który zajmuje się kwestią, w jaki sposób można zmniejszyć globalną populację w „humanitarny” sposób.
Motto projektu Overpopulation brzmi: „Zbyt wielu ludzi konsumuje zbyt wiele”. Jednym z pomysłów projektu jest nowy globalny traktat, w ramach którego kraje co pięć lat ustalają cele dotyczące populacji i pracują nad ich osiągnięciem. Szombatfalvy jest przekonany, że świat potrzebuje silnego globalnego rządu, aby poradzić sobie z tymi problemami, który nie wymaga, aby wszystkie narody były demokratyczne w tradycyjnym sensie.
Jego poglądy odzwierciedlają perspektywę maltuzjańską, podobną do autorów Karty Ziemi Eco-92, którzy wzywali do „Nowego Porządku Świata”, w którym główne narody podejmowałyby globalne decyzje.
[…] wszyscy byli rozproszeni, globalna elita dostała dokładnie to, czego chciała. ONZ przyjęła „Pakt dla przyszłości” 22 września, a media głównego nurtu świata zachodniego niemal całkowicie zignorowały to, […]
[…] 50 lat i przedstawiła przegląd planu Organizacji Narodów Zjednoczonych („ONZ”) na rzecz „zrównoważonego rozwoju” i jego celów. Szósty Międzynarodowy Szczyt Kryzysowy („ICS6”) odbył się w dniach 25 i […]
[…] 50 lat i przedstawiła przegląd planu Organizacji Narodów Zjednoczonych („ONZ”) na rzecz „zrównoważonego rozwoju” i jego celów. Szósty Międzynarodowy Szczyt Kryzysowy („ICS6”) odbył się w dniach 25 i […]