W całej historii tej afrykańskiej pustyni zaginęły dziesiątki tysięcy ludzi , i to tylko zgodnie z oficjalnymi danymi. Piasek jest znacznie bardziej niszczycielski niż nieszczęsny Trójkąt Bermudzki. Jest to zrozumiałe, pięć tysięcy kilometrów terenów pokrytych piaskiem. Naukowcy z całą pewnością wiedzą, że miliony lat temu na pustyni były rzeki, jeziora, kwitnące ogrody, a najprawdopodobniej nawet ocean, ponieważ w piaskach znajdowały się liczne skamieliny wielorybów.
Odkryto ruiny miast, podziemne kanały, przez które kiedyś przepływała woda. W jednej z saharyjskich jaskiń znaleziono starożytne rysunki i hieroglify przedstawiające humanoidalne stworzenia, wokół których znajdowała się zieleń i woda. Stanowczo najbardziej tajemniczym miejscem na Saharze jest skalisty teren ze stopioną ziemią i śladami promieniowania. W tym miejscu, według naukowców, doszło do eksplozji o niesamowitej mocy. Istnieje teoria, że wszystko to jest spowodowane upadkiem meteorytu. Potwierdzają to pierwiastki chemiczne, które naukowcy znaleźli w szkle i żelazie. Te pierwiastki są nieziemskiego pochodzenia i najprawdopodobniej dotarły do nas z meteorytem. Co więcej, sam krater jest ukryty gdzieś pod piaskami i nie został jeszcze odnaleziony.
Jeśli spojrzeć na pustynię z kosmosu, to pierwszą rzeczą, którą możemy zobaczyć, jest pierścień, zwany Kalb ar-Riszat inaczej oko Sahary, o średnicy ponad pięćdziesięciu kilometrów. W pobliżu pierścienia znajdują się góry skaliste, których nie ma nigdzie indziej na Ziemi. Same skały to najprawdopodobniej zastygła lawa. Jednak wszystkie te tajemnice nie są przedmiotem szczegółowych badań, ponieważ ze względu na bezpieczeństwo na terenie Sahary wyprawy archeologiczne i naukowe są oficjalnie zabronione. Na obszarze pustyni stale dochodzi do konfliktów zbrojnych, które stanowią duże ryzyko dla naukowców. Tak mówią oficjalne źródła.
Pustynię można bezproblemowo badać z kosmosu, przez analogię np. z Marsem, gdzie w zasięgu podczerwieni, za pomocą orbitujących satelitów i teleskopów, można wykrywać artefakty, jak również dokonywać nowych odkryć. Niestety, tak się nie dzieje. Pustynia Sahara, wraz z oceanami Ziemi, wciąż pozostają najmniej przebadane.
