Czarne Słońce to gwiazda Syriusz, która od dawna uważana jest za najjaśniejszą i najpotężniejszą z gwiazd. Syriusz to układ dwóch gwiazd: olbrzyma Syriusza A i białego karła Syriusza B. Obecnie wiemy, że istnieje znacznie większa gwiazda, Alcyone, która jest 83 razy jaśniejsza od Syriusza i tysiąc razy jaśniejsza od naszego Słońca. Tak jak Księżyc odbija Słońce, tak Słońce odbija Syriusza. W starożytności uważano, że Syriusz jest źródłem życia w całym wszechświecie. Gwiazda Syriusz była najważniejsza dla starożytnych Egipcjan. Wierzono, że Syriusz symbolizuje odnowę, życie pozagrobowe i zmianę pór roku. Ich kalendarz opierał się na wschodzie Syriusza w skomplikowany sposób. W tym czasie na ziemię dociera bardzo szczególna energia – otwiera się niebiański portal, przez który Słońce wejdzie do Królewskiej Bramy Lwa.
Syriusz był znany jako Psia Gwiazda. Pies to bóg (bóg) czytany wspak, co może okazać się czymś więcej niż zbiegiem okoliczności, jak przekonamy się w zrozumieniu tajemnic Czarnego Słońca.
Uważano, że Anubis z głową psa reprezentuje Syriusza
Syriusz był często utożsamiany z boginią Izydą w starożytnym Egipcie, zwłaszcza jako sygnał do wylewu Nilu. Izyda jest żeńskim aspektem trójcy utworzonej przez nią, Ozyrysa i ich syna Horusa. Gwiazda była również kojarzona z Ozyrysem, Anubisem i syryjską boginią Sopdet, której imię oznacza „ta, która jest ostra”. Była ona małżonką istoty znanej jako Sah z gwiazdozbioru Oriona i zapewniała płodność Ziemi.
Syriusz jest częścią konstelacji znanej jako Canis Major. Co ciekawe, konstelacja i gwiazda są kojarzone z psami i wilkami w wielu kulturach na całym świecie. Istnieje wiele powodów, dla których może tak być, ale najbardziej oczywistym jest to, że Syriusz wydaje się podążać za ogromnym niebiańskim gigantem HUNTER Orion. Niebiański Pies niezawodnie chroni i strzeże człowieka. Aby zrozumieć znaczenie Syriusza, musimy zagłębić się w bogatą tradycję mitologii, która go otacza. Dla wielu starożytnych kultur Syriusz był światłem przewodnim na niebie, latarnią morską, która pomagała podróżnikom w nawigacji i odnajdywaniu drogi.
Co więcej, Syriusz był związany z bogiem Anubisem, bogiem mumifikacji i życia pozagrobowego, nieprzypadkowo przedstawianym z głową psa. Wierzono, że Anubis używał światła Syriusza, aby prowadzić dusze zmarłych do zaświatów.
Wielka Piramida i Syriusz
Niektórzy badacze okultyzmu twierdzą, że Wielka Piramida w Gizie została zbudowana w idealnej harmonii z gwiazdami, zwłaszcza z Syriuszem. Mówi się, że światło z tych gwiazd było wykorzystywane w ceremoniach egipskich misteriów.
W książce „Tajemnica Syriusza” Robert Temple podkreśla bardzo istotny związek między Syriuszem a Sfinksem. Po pierwsze, należy zauważyć, że Sfinks jest w zasadzie najstarszą istniejącą rzeźbą na Ziemi i poprzedza najstarszą z piramid. Sam Egipt jest starszy niż podają podręczniki historii i współistniał z Atlantydą. Otwarte hieroglify i papirusy ilustrują bitwy lądowe i morskie między Atlantydami a Egipcjanami. W rzeczywistości Atlantyda była w trakcie wielkiej wojny z Egiptem w czasie, gdy asteroida wpadła do Oceanu Atlantyckiego i cała cywilizacja zginęła. Temple wywnioskował, że cywilizacja egipska ma co najmniej 25 000 lat. Cywilizacja trojańska była w chwale w czasie zniszczenia Atlantydy. Pierwszy dzień egipskiego roku był oznaczony przez wschód Syriusza.
Bogini Izyda była znana jako bogini gwiazdy Sothis (Syriusza) i często przedstawiano ją jako prowadzącą psa, podkreślając jej związek z Psią Gwiazdą. (Uwaga: Według legendy kult Izydy został przywieziony do Egiptu przez kapłanów, którzy uciekli z Atlantydy). Syriusz jest tradycyjnie określany jako „Dom Duszy Izydy”. Znajomym towarzyszem bogini był Anubis z głową psa. Wnioski i stwierdzenia Roberta Temple’a na temat sfinksa są sprzeczne z popularnym przekonaniem, że ciało sfinksa jest odwzorowane jako leżąca lwica.
Wielu ekspertów uważa, że pewien faraon, opętany pasją samouwielbienia, nakazał nadać sfinksowi cechy portretu przypominającego jego samego, wielkiego. Ludzka twarz zastąpiła pysk Anubisa. Wydaje się, że sfinks był pierwotnie Anubisem, którego funkcje w egipskim panteonie sprowadzają się do dwóch słów – strzec i chronić. I służył jako symbol Czarnego Słońca, prawdziwego źródła życia we wszechświecie. Być może w przyszłości okaże się, że starożytni Atlantydzi i Egipcjanie migrowali na Ziemię w odległych czasach z regionów przestrzeni Psiej Gwiazda. Warto również zauważyć, że wszystkie piramidy w Egipcie i Sfinks są zorientowane na Syriusza.
Trzecia Rzesza i globalna symbolika
Rzymianie wierzyli, że Syriusz ma zdolność wpływania na losy jednostek i narodów, i często zwracali się do gwiazdy o wskazówki w czasach kryzysu. Wierzyli również, że Syriusz był zwiastunem lata, a jego wschód na niebie sygnalizował początek nowej pory roku. W astrologii rzymskiej Syriusz był jedną z czterech gwiazd królewskich, wraz z Aldebaranem, Regulusem i Antaresem. Gwiazdy te były uważane za strażników nieba i miały wielkie znaczenie symboliczne. Każda z tych gwiazd była powiązana z jednym z czterech żywiołów i miała odpowiadającego mu anioła stróża. Aniołowie Stróżowie: Syriusz – Michał, Aldebaran – Rafael, Regula – Uriel i Antares – Gabriel.
Dla Dogonów z Mali Syriusz był znany jako „Gwiazda Digitaria”, reprezentująca święte nasienie, które dało początek wszelkiemu życiu. Nawet dzisiaj niektórzy ludzie wierzą, że Syriusz ma specjalną moc energetyczną, reprezentującą boską kobiecość i twórczy potencjał wszechświata.
W Trzeciej Rzeszy istniało tajne stowarzyszenie „Zakon Czarnego Słońca”, które starało się zdobyć Świętego Graala, który w rzeczywistości jest szmaragdową tablicą Thotha (Hermesa), zawierającą Świętą Wiedzę i wszystko o pochodzeniu człowieka. Posiadając Graala, wierzyli, że można pracować w równowadze z siłami Dobra i Zła i tworzyć międzywymiarową świadomość. Zakon Czarnego Słońca był w rzeczywistości częścią Towarzystwa Thule, utworzonego w 1918 roku. Pitagoras, według legendy, to Apollo nauczał świętej geometrii. W nauczaniu pitagorejskim sama ziemia rozwija się geometrycznie z pustki w centrum. Pustka ta była rozumiana przez wielu starożytnych, w tym Sumerów, jako Czarne Słońce. Inne tajne stowarzyszenie Czarnego Słońca nazywało się Towarzystwem Vril. Doszli oni do wniosku, że niekończący się strumień światła, niewidoczny dla oka, emitowany przez Czarne Słońce, o którego realności przekonani są mistycy, jest również Wewnętrznym Światłem Najwyższego Boga. Ta siła życiowa znana jest jako energia Vril. Mówiono, że pochodzi ona z Czarnego Słońca, wielkiej kuli Pierwotnej Materii, która rzekomo istnieje wewnątrz Pustej Ziemi, daje światło rasie Vril-Ya, a jej promieniowanie to Vril. Moc tę można znaleźć pod różnymi nazwami: Vril, Qi, Orgon, Od, Odil, Światło Astralne.
Tajne stowarzyszenia doszły do wniosku, że Vril może rozwinąć nadludzkie moce, niesamowitą mutację, która podnosi osobę do poziomu nadczłowieka. Każdy, kto oglądał niemiecki film propagandowy Triumf Woli i słuchał i obserwował Fuehrera wygłaszającego swoje przemówienia, nie będzie wątpił, że miał on energię Vril w trakcie rozwijania jej.
Hitler mówił kiedyś o swoich celach i nie miał na myśli wojsk, mówiąc:
Albert Pike zauważył kiedyś:
Zwykle skrót organizacji SS pochodzi od oddziałów straży, SchutzStaffel. W rzeczywistości tajne znaczenie brzmiało Schwarze Sonne, czyli Czarne Słońce. Symbol ten widniał na podłodze zamku Wewelsburg, głównej kwatery SS. Wzór ten pochodzi od starego emblematu reprezentującego Okrągły Stół z legend arturiańskich. Chociaż uważa się, że istniała fizyczna cywilizacja ze stolicą Thule, niektóre tajne stowarzyszenia są przekonane, że to miejsce nie należy do tego wymiaru. Uważają, że Thule jest bramą do innego świata, odmiennego od ziemskiego wymiaru. W nauczaniu pitagorejskim Ziemia rozwija się z / z pustki w centrum. Pustka ta była uważana przez wielu starożytnych za Czarne Słońce. W tym sensie Thule jest synonimem Czarnego Słońca.
Imię króla Artura pochodzi od słów Artkturus lub Arktos. Arktos dosłownie oznacza „niedźwiedź” i dlatego konstelacja Ursa Major na półkuli północnej również wskazuje ten kierunek. Słowo Arcturus oznacza również „strażnik niedźwiedzia”. Oznacza ono Strażnika Bieguna, co odnosi się do czujnego czuwania pola morfogenetycznego.
Syriusz odgrywa znaczącą rolę w naukach i symbolice masonerii. Wiele lóż masońskich posiada w swoich świątyniach wizerunek Syriusza, znanego również jako Płonąca Gwiazda lub Gwiazda Wschodu. Kiedy Słońce i Syriusz łączą swoje niebiańskie energie, potężny blask przenika nasze życie, oświetlając naszą ścieżkę i napełniając nas poczuciem celu i wewnętrznej siły. To połączenie niesie ze sobą ogromny potencjał, ponieważ otwiera drzwi do wyższych sfer świadomości i oświecenia. Zachęca nas do pogłębiania naszych duchowych praktyk, łączenia się z naszą wyższą jaźnią i odkrywania mistycznych wymiarów istnienia.
Ważne jest również, aby wiedzieć:
Gwiazda Syriusz jest najjaśniejszą gwiazdą na niebie i ma magnitudo -1,46, co odpowiada około 23-krotnej jasności Słońca. W systemie gwiezdnym Syriusza znajduje się dziewięć gwiazd, co czyni go czynnikiem numerycznym dziewiątki, liczby od dawna kojarzonej z mądrością i osiągnięciem duchowego wglądu. W astrologii liczba 9 jest związana z osiągnięciem oświecenia i wyższej świadomości.