Program Apollo oficjalnie zakończył się w 1972 roku wraz z misją Apollo 17, która była ostatnią misją powrotną z Księżyca. NASA planowała jednak trzy kolejne misje: Apollo 18, 19 i 20. Istniały uporczywe pogłoski, że po drugiej stronie Księżyca odkryto starożytne, sztuczne obiekty, które miały zostać zbadane przez kolejne misje bez wiedzy opinii publicznej. Historia Apollo 20 jest prawdopodobnie najczęściej omawianą aferą związaną z UFO w historii. W 2007 roku różne filmy zostały przesłane do serwisu YouTube przez niejakiego Williama Rutledge’a, który twierdził, że filmy te były oryginalnymi nagraniami z Apollo 20 i że był dowódcą misji Apollo 20. Filmy stały się bardzo popularne w bardzo krótkim czasie. Jak można było się spodziewać, Rutledge był zaciekle atakowany i oczerniany. Jego kanał na YouTube został zhakowany przez nieznane osoby. Rozpowszechniali oni fałszywe filmy, używając jego nazwiska i manipulowali opublikowanymi przez niego filmami, aby uczynić go i jego historię niewiarygodnymi. Otworzył nowe konto na YouTube, ale wkrótce ponownie zniknęło.

Włoski badacz Luca Scantamburlo zdołał przeprowadzić dwa wywiady z Rutledge’em (który miał wówczas 77 lat), zanim całkowicie zniknął z pola widzenia opinii publicznej. W wywiadach tych Rutledge pokazał, że posiadał bardzo szczegółową, istotną wiedzę i sprawiał bardzo autentyczne wrażenie. Scantamburlo bardzo intensywnie i przez długi czas badał całą historię Apollo 20 i opublikował wiele materiałów na ten temat.

Kilka anglojęzycznych wywiadów wideo ze Scantamburlo można znaleźć pod jego nazwiskiem na YouTube. Innym autorem, który spędził lata badając ten temat, jest Porter Thomson. Stworzył on bardzo szczegółowy film wideo o Apollo 20.

Nawet jeśli nie zgadzasz się ze wszystkimi przedstawionymi w nim argumentami i opisami, a nawet jeśli potrzebujesz trochę cierpliwości i wytrwałości ze względu na wiele wymienionych szczegółów, daje nam to dobrą okazję, aby przyjrzeć się bliżej temu tematowi i wyrobić sobie własną opinię. W centrum misji Apollo 20 znajdowała się eksploracja ogromnego obiektu o długości około 4 km, który został oceniony jako pozaziemski statek kosmiczny.


Podczas eksploracji w kokpicie znaleziono wyjątkowo dobrze zachowaną kobietę, najwyraźniej pilotkę statku kosmicznego, która została później zabrana na pokład kapsuły kosmicznej Apollo i wywołała wielkie kontrowersje. Poniższy obraz jest impresją artysty opartą na zdjęciach opublikowanych przez Rutledge.


Kiedy Rutledge został zapytany w pierwszym wywiadzie, jak trafił do NASA, odpowiedział:

„Nie byłem zatrudniony przez NASA, byłem zatrudniony przez USAF. Prowadziłem badania nad zagranicznymi technologiami, projektem N1, projektem samolotu AJAX i rosyjskim MIG Foxbat 25. Miałem pewne umiejętności w zakresie nawigacji komputerowej i byłem wolontariuszem w projekcie MOL Gemini. Zostałem wybrany do Apollo 20, ponieważ, jak się później dowiedziałem, byłem jednym z niewielu pilotów, którzy nie wierzyli w Boga. Nie miałem statusu astronauty NASA”

Według Rutledge’a, Apollo 20 został wystrzelony w 1976 roku i był to amerykańsko-rosyjski projekt joint venture.

„Sowieci byli świadomi obecności statku po drugiej stronie Księżyca, ale nie wiem, jak się o tym dowiedzieli. W lipcu 1969 roku Łuna 15 rozbiła się tuż pod nosem obcego statku. Była to sonda podobna do Rangera lub Lunar Orbitera. Dali nam dokładne mapy i wizualizacje obszaru. Ich centrum operacyjne znajdowało się w Swierdłowsku na Uralu. Szefem programu był profesor Walentin Aleksiejew, który później został prezesem Uralskiej Akademii Nauk. Radziecki kosmonauta Aleksiej Leonow został wybrany do programu Apollo 20 głównie dlatego, że był bardzo popularny wśród pracowników Partii Komunistycznej, ale także ze względu na jego udział w programie Apollo-Soyuz”.

Projekt testowy Apollo-Sojuz (ASTP) był pierwszą amerykańsko-radziecką współpracą w dziedzinie podróży kosmicznych. Apollo i Sojuz zadokowały do siebie na orbicie okołoziemskiej 17 lipca 1975 roku.

Po udanym, ale nie pozbawionym incydentów starcie, załoga Apollo 20, składająca się z Williama Rutledge’a, Leony Snyder i Aleksieja Leonowa, udała się do miejsca docelowego po drugiej stronie Księżyca, niewielkiego obszaru w regionie Delporte-Iszak w pobliżu krateru Ciołkowskiego.

Mieli zbadać obiekt odkryty przez Apollo 15, który wydawał się być ogromnym, starożytnym statkiem kosmicznym należącym do obcej rasy. Niedaleko znajdował się również mniejszy statek kosmiczny i struktura, która wyglądała jak bardzo stare miasto. „Księżycowe miasto” na Ziemi nazywało się Station One, ale była to tylko ogromna kupa śmieci pełna złomu i drobinek złota, a tylko jedna struktura była w miarę nienaruszona. Nazwano ją Katedrą. Sfilmowano kawałki metalu, wszystkie części, które miały jakieś napisy i były wystawione na działanie promieni słonecznych. Miasto wydawało się być w tym samym wieku co statek, ale było to bardzo małe miejsce. Następnym przystankiem był statek kosmiczny.

„Weszliśmy do środka ogromnego statku kosmicznego. Główne wnioski z eksploracji były takie, że był to statek-matka, bardzo stary, który podróżował w kosmosie co najmniej miliard lat temu. Było w nim wiele dowodów życia biologicznego, starożytne pozostałości roślinności w „komorze silnika”, specjalne trójkątne skały, z których sączyły się „łzy” żółtego płynu o specjalnych właściwościach, i oczywiście oznaki życia spoza Układu Słonecznego. Znaleźliśmy szczątki małych ciał (10 cm długości), które żyły i umierały w sieci szklanych rur rozrzuconych po całym statku. Ale najważniejszym odkryciem były dwa ludzkie ciała, z których jedno było nienaruszone”.

Nienaruszone ciało zostało ochrzczone Mona Lisa (później nazwano ją Shural Hun), a Rutledge opisał stworzenie jako będące w stanie zawieszonej animacji lub głębokiego snu, ani martwe, ani żywe. Została zabrana do modułu księżycowego w celu wstępnego zbadania.

„Mona Lisa? Nie pamiętam, kto tak nazwał tę dziewczynę, Leonov czy ja – była to nienaruszona EBE [Extraterrestrial Biological Entity], humanoidalna, kobieta, 1,65 wzrostu, owłosiona, 6 palców (zakładamy, że jej matematyka opiera się na systemie dwunastkowym). Funkcja: pilot; urządzenia sterujące były przymocowane do palców i oczu, bez ubrania. Musieliśmy przeciąć 2 kable, które były podłączone do nosa. Leonov usunął urządzenie do oczu.. Skrzepy krwi lub biopłyn wypłynęły z ust, nosa, oczu i niektórych części ciała i zostały zamrożone. Niektóre części ciała były w niezwykle dobrym stanie (włosy), a skóra była chroniona cienką przezroczystą warstwą. Poinformowaliśmy centrum kontroli, że stworzenie nie było ani martwe, ani żywe. Nie mieliśmy wykształcenia medycznego, ale Leonov i ja przeprowadziliśmy test. Podłączyliśmy nasz sprzęt biologiczny do EBE, a dane telemetryczne otrzymane przez medyków kontroli misji były pozytywne. Ale to już inna historia. Niektóre fragmenty mogą wydawać się niewiarygodne w tej chwili i wolę o nich mówić, gdy inne filmy zostaną opublikowane”.

Znaleziono również ciało innego EBE, ale było ono zniszczone i martwe od dłuższego czasu.

„Znaleźliśmy drugie ciało, zniszczone, i przynieśliśmy głowę na pokład. Kolor skóry był niebiesko-szary, pastelowy niebieski. Skóra miała jakieś dziwne szczegóły nad oczami i na czole, opaskę wokół głowy, która nie miała żadnych napisów. Kokpit był pełen kaligrafii i był ułożony w kształcie długiego, pół sześciokąta. Ona wciąż jest na ziemi i nie jest martwa, ale wolę najpierw opublikować inne filmy, zanim powiem ci, co się z nią stało później „.

Zapytany, czy obawia się, że jego wypowiedzi mogą mieć konsekwencje, Rutledge odpowiedział:

„Jestem informatorem. Co NASA i USAF mogą teraz zrobić? Uciszenie mnie lub oskarżenie byłoby równoznaczne z uznaniem mnie. Oczywiście mogą nazwać to mistyfikacją lub zmyśleniem”.

William Rutledge miał wówczas 77 lat i od wielu lat mieszkał w Rwandzie, gdzie zbudował nowe życie. Ze względu na swój wiek nie czuł się już zagrożony przysięgą, którą złożył w czasie swojej misji. Podkreślił również, że jest to po prostu niedopuszczalne, aby NASA lub ktokolwiek inny ukrywał rzeczy tej wielkości przed resztą świata z jakiegokolwiek powodu. Rutledge nigdy nie zdecydował się na opublikowanie kolejnych materiałów wideo; od 2008 roku nie było już żadnych oznak życia z jego strony.


Opracował: Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl

jedna odpowiedz jak na razie.

  1. LUCY pisze:

    Ignorancją byłoby nie wierzyć w inne cywilizacje Nasza jest b młoda Jesteśmy dla innych cywilizacji jak inteligentne mrówki czy pszczoły ze swoja hierarchią dla nas.

Zostaw komentarz


Aby zatwierdzić komentarz skorzystaj z dolnego suwaka *


  • Facebook

Szukaj temat